En nebulo

—laŭ ĉinesko Sopir-al-sudo*

Matene

je nebula fal’

mi iras, volvata per

blanka gazeca vual’

sub lumo de pal’.

 

Ĉirkaŭ mi

ĉio vapore

kunfandiĝas en nebul’,

deproksime aŭ fore

blanka kolore.

 

Aŭdiĝas

nur voĉoj homaj

interrompaj kaj svagaj,

staras konturoj domaj,

umoj sennomaj.

 

Jen ŝajne

forlasitas mi

en la blanka , vasta mond’,

jen mi reĝas sen defi’

pri l’ teritori’.

 

Mi scias,

trompas la natur’,

ĝi kovras la terenon

per la grizblanka velur’

je mia plezur’.

 

Se nebul’

dispeliĝos jam,

ĉio klariĝos tuje,

revenos kiel ornam’

la kolora gam’.

*Sopir-al-sudo (ĉine: Yijiangnan): ĉina fiksforma poemo el kvin versoj de 35,77,5 silaboj laŭ rimaranĝo xa,xa,a (x=senrima).