.gif)
楼主
Fiŝisto kaj monstro
—laŭ ĉinesko Zhuzhici*
Antaŭe ĉiutage
fiŝisto ĵetad-age
kaptis fiŝojn surmare
kaj revenis plenpake.
Foje laŭrutine li
ĵetis reton fojojn tri,
sed je lia desapont’
en ret’ troviĝis neni’.
Je la lasta ret-eltir’
li trovis reton kun mir’
tre peza kiel rokeg’
kuŝas firme sen deŝir’.
Li eltiris kun anhel’
la reton kun bronz-botel’
strikte fermita plumbe
per Salomona sigel’.
Li ĝin ovris tranĉile,
fum’ leviĝis palbrile
el ĝi ĝis alta aer’,
kirliĝis nub-simile.
Aperis monstr’ minaca
al li trema kaj laca
rikanis kaj kriaĉis
jen per voĉo aŭdaca.
Monstro falis subite
sur genuojn, ekscite
petis al la ĉielo:
“Ne min mortigu spite,
Ho, reĝo Salomono!
Mi al via ordono
ne plu turnos la dorson
kun obstina opono.”
Tuje venis al kompren’
fiŝisto sen ajna pen’
kaj kuraĝe demandis:
“La reĝ’ jam en mort-katen’
antaŭ jaroj mil ok cent.
Ĉio en nuna moment’
jam tute ŝanĝiĝis, do
kial vi enas por pent’?”
“Vi malbeninda ulo,
se vi plu kun ululo
maldece demandas min,
mi tuj faros vin nulo!”
La fiŝisto rapide
ĉuis al li malride:
“Kial vi min mortigos?
Ĉu mi agis perfide?”
“Ĉar vi min jam savis nu,
krom vi, al neniu plu
mi rakontu la jenon:
antaŭe kun granda ĝu’
