Saĝa ŝafido
(fablo)
—laŭ ĉinesko Sopir-al-sudo*
Iutage
ŝafid’ sencele
vagadas en arbaro.
Lupo eliras ŝtele
ĝin kaptas pele.

La ŝafid’
kvankam timtrema
tamen saĝa ja estas.
Ĝi montras sin pensema
en kriz’ dilema.

Ĝi diras:
“Volu, onklo Lup’,
antaŭ ol min formanĝi,
amuzi min jen per flut’,
la ĝojiga tub’.”

“Kial do?
Kial devas mi
ludi fluton ĉihore?”
“Laŭ via fluta ari’,
antaŭ l’ agoni’

de morto,
mi dancos ĝue
je kora kontentiĝo.
Poste mi jen senbrue
ne petos plue.”

“Vi volas
eskapi ruze
per tia artifiko?”
“Ne, mi ludas amuze
do nerifuze!”
“Nu, bone,
fluton ludu mi!”
Lupo ekblovas fluton,
dancas ŝafid’ laŭ ari’
ĝue en ebri’.

Je flutson’
ŝafist’ rapide
alkuras, vidas lupon,
kaptas ĝin senhezite,
triumfas ride.

La lupo
tre pentas en gal’:
“Mi ja tute trompiĝas.
Vokas homojn al batal’
flutson’— la signal’!”
*Sopir-al-sudo (ĉine: Yijiangnan): ĉina fiksforma poemo el kvin versoj de 35,77,5 silaboj laŭ rimaranĝo xa,xa,a (x=senrima).