Mandareno en boato

el la rakontoj pri Afanti

—laŭ ĉinesko Sopir-al-sudo*

Mandaren’

foje per boat’

veturis kun Afanti,

ektimis sub onda bat’

sur flua malglat’.

 

Tremante,

li tiris forte

la baskon de Afanti,

petante: “Timas morte

mi, malbonsorte.

 

Mia kor’

elsaltos pro tim’.

Bona Afĉjo, bonvolu

ja eldanĝerigi min

de morta ruin’.

 

Afanti

respondis lante:

“Via moŝto, rimedo

ekzistas sendemande,

sed ĉu marĉande

 

akceptos

ĝin vi aŭ nee?”

“Certe vian konsilon

mi ja sekvos obee,

fidele tree”

 

Insistis

la mandareno:

“Mi volonte konsentas

ion ajn kun kompreno,

tuje sen ĝeno!”

 

“Bonege,”

Afĉjo admiris,

“do en akvo vi spertu

unue,” dum li diris

akven lin tiris.

 

Post pluraj

subakviĝoj jen

Afĉjo kaptis je l’ haroj,

enboatigis per tren’

lin kun plor-mien’.

 

En boat’

li timis ne plu.

Afanti ĉuis ruze:

“Kiel vi vin sentas, fu?

Tre komforta, ĉu?”

 

“Ha, jes, jes!”

la mandareno

respondis rapidege,

treme en korpa pleno

pro malvarm-ĝeno.

 

Meditis

Afanti mute:

“Tiu, kiu neniam

subakviĝis, jen tute

ne, absolute

 

ne ajne

sekurecon de

boato. Kiel vi

kapablas kompreni tre

malsaton, ho ve,

 

de tiuj

povruloj klare,

se vi ĉiame manĝas

frandaĵojn joviale,

tute malŝpare!”

*Sopir-al-sudo (ĉine: Yijiangnan): ĉina fiksforma poemo el kvin versoj de 35,77,5 silaboj laŭ rimaranĝo xa,xa,a (x=senrima).