Mi sola

—laŭ ĉinesko Sopir-al-sudo*

Kiam mi

restas tutsola

en ĉambro etaĝdoma,

mi min sentas izola

kaj senkonsola.

Kiam mi

promenas pade,

mi iras kun la ombro

tien kaj reen vade

senkamarade.

Kiam mi

restas vigila,

mi parolas al mi mem

per tono maltrankvila

kaj senkonsila.

Kiam mi

manĝas diete,

mi nur ronĝas nutraĵojn

jen por vivi vegete

ho ve, kviete.

Kiam mi

drinkas ebrie,

mi deliras kaj kantas

vere melankolie

kaj malĝojkrie.

Kiam mi

ripozas pace,

min tuj ĉirkaŭas tristo,

min rigardas grimace,

premas minace.

Mi jame

oldas senile

sen ajna akompano,

petas helpon humile

vivas senbrile.