.gif)
楼主
Sidante sub la luno, ŝi ja volis aŭskulti al kantado. Sur la transa bordo aŭdiĝis nenia voĉo krom ĉirpa refrenoj de insektoj en herboj. Enirinte la domon, ŝi palpe elprenis la bambuan tubeton kaj blovis ĝin en lunlumo. Trovinte, ke ŝi ne bone ludis ĝin, ŝi enmanigis ĝin al la avo por ludado. La maljunulo, alproksimiginte ĝin al la buŝo vertikale, ludis ĝin per longa ario, kiu moligis ŝian koron.
Sidante alpreme al li, ŝi demandis:
“Kiu estis la unua, kiu elfaris tian tubeton, avĉjo?”
“Certe estis la plej gaja homo, ĉar li donis multe da ĝojo al aliaj. Sed ŝajne estis la plej malgaja homo, kiu elfaris ĝin, ĉar li samatempe malĝojigis aliajn.”
“Ĉu vi ne ĝojas, avĉjo? Ĉu vi koleras kontraŭ mi?”
“Mi ne koleras. Se vi estas ĉe mi, mi sentas grandan ĝojon.”
“Se mi forkuros?”
“Vi ne forlasos vian avon.”
“Se vere okazos tia afero, kion vi faros, avĉjo?
“Se tiel, mi veturigos ĉi tiun pramboaton por serĉi vin.”
Ŝi eligis siblan rideton.
“Malprofundejoj Fengtan, Citan ne danĝeraj estas,
Minacas des pli Kirlejo Raojilong ja ekzistas.
Malfacile oni forlasas Kirlejon tra ondluloj,
Atendas ilin Rapidfluo Qinglang ja kun huloj.
Ĉu vi iam diris, ke la akvo de tiuj lokoj furiozas kiel frenezulo?”
“Tiakaze mi vere agos frenezule, Cuicui, ĉu mi timos tiajn grandajn ondojn de tiuj lokoj?” la avo respondis.
Serioze pripensante tion, ŝi diris:
“Mi certe ne foriros, avĉjo. Sed ĉu vi foriros? Ĉu vi estos perforte forkaptita aliloken?”
Silenta li ekpensis pri tiaj aferoj, kiaj forkaptado de la morto.
Meditante pri la situacio post kiam li estos forkaptita de la morto, li stupore rigardis la stelon en la sudo sur la ĉielo. Li pensis: “En julio kaj aŭgusto flugas falsteloj sur la ĉielo. Ĉu homoj povas morti en julio aŭ aŭgusto?” Li ankaŭ pensis pri la interparolo kun Moŝto la Unua en la apudrivera strateto, pri la muelejo kiel doto donota de la ĉefkomandanto de Zhongzhai-vilaĝo, pri Moŝto la Dua kaj pri amaso da aliaj aferoj. Li sentis iom da konfuziteco en la koro.
Subite Cuicui diris:
“Avĉjo, kantu kanton al mi, ĉu bone?”
Li kantadis dek kantojn. Apogante sin al li, ŝi aŭskultis kun fermitaj okuloj. Kiam la avo ĉesis kanti, ŝi parolis al si:
“Mi plukis alian faskon da saksifragoj.”
La kantoj, kiujn la avo kantis, estis aŭskultitaj de li tiun nokton.
Sidante alpreme al li, ŝi demandis:
“Kiu estis la unua, kiu elfaris tian tubeton, avĉjo?”
“Certe estis la plej gaja homo, ĉar li donis multe da ĝojo al aliaj. Sed ŝajne estis la plej malgaja homo, kiu elfaris ĝin, ĉar li samatempe malĝojigis aliajn.”
“Ĉu vi ne ĝojas, avĉjo? Ĉu vi koleras kontraŭ mi?”
“Mi ne koleras. Se vi estas ĉe mi, mi sentas grandan ĝojon.”
“Se mi forkuros?”
“Vi ne forlasos vian avon.”
“Se vere okazos tia afero, kion vi faros, avĉjo?
“Se tiel, mi veturigos ĉi tiun pramboaton por serĉi vin.”
Ŝi eligis siblan rideton.
“Malprofundejoj Fengtan, Citan ne danĝeraj estas,
Minacas des pli Kirlejo Raojilong ja ekzistas.
Malfacile oni forlasas Kirlejon tra ondluloj,
Atendas ilin Rapidfluo Qinglang ja kun huloj.
Ĉu vi iam diris, ke la akvo de tiuj lokoj furiozas kiel frenezulo?”
“Tiakaze mi vere agos frenezule, Cuicui, ĉu mi timos tiajn grandajn ondojn de tiuj lokoj?” la avo respondis.
Serioze pripensante tion, ŝi diris:
“Mi certe ne foriros, avĉjo. Sed ĉu vi foriros? Ĉu vi estos perforte forkaptita aliloken?”
Silenta li ekpensis pri tiaj aferoj, kiaj forkaptado de la morto.
Meditante pri la situacio post kiam li estos forkaptita de la morto, li stupore rigardis la stelon en la sudo sur la ĉielo. Li pensis: “En julio kaj aŭgusto flugas falsteloj sur la ĉielo. Ĉu homoj povas morti en julio aŭ aŭgusto?” Li ankaŭ pensis pri la interparolo kun Moŝto la Unua en la apudrivera strateto, pri la muelejo kiel doto donota de la ĉefkomandanto de Zhongzhai-vilaĝo, pri Moŝto la Dua kaj pri amaso da aliaj aferoj. Li sentis iom da konfuziteco en la koro.
Subite Cuicui diris:
“Avĉjo, kantu kanton al mi, ĉu bone?”
Li kantadis dek kantojn. Apogante sin al li, ŝi aŭskultis kun fermitaj okuloj. Kiam la avo ĉesis kanti, ŝi parolis al si:
“Mi plukis alian faskon da saksifragoj.”
La kantoj, kiujn la avo kantis, estis aŭskultitaj de li tiun nokton.
