Sunlumo estas lingvo

                                                                                                       Lei Shuyan

Matene la sunlumo interparolas kun folioj per la plej brila kaj la plej penetrema lingvo. La verdaj folioj, pro tio, tuj tremetas de ekscitiĝo kaj fariĝas travideblaj, kiel lamenoj martelitaj el oro, paradante sur branĉoj. Kiam la sunlumo ridetante intermurmuras kun freŝaj floroj sur la herbejo, la floroj tuj levas la kapon kaj tiuj volviĝintaj splenaj petaloj ankaŭ rapide etendas sin, kiel oreloj respektoplene aŭskultantaj al instruoj.

Kvankam en serenaj tagoj vi ne atentas pri la sunlumo, la vaste prilumanta sunlumo, kiel malkompetenta oratoro antaŭ la publiko, dormemigas kaj donas varmigan bruon.

La kortuŝa voĉo de la sunlumo sonas ĉe sunleviĝo post longa nokto, en printempo post severa frosto, kaj ĉe la vesperkrepusko heroldanta alvenon de malluma nokto. En tiuj momentoj la sunlumo rakontas al vi per emociaj lingvaĵoj pri la rekuniĝa ĝojo, pri la amikeca varmo, kaj pri la ĉagreno kaŭzita eĉ pro mallongatempa disiĝo.

Kiam aperas la oblikve klinanta suno post pluvo, la ĉielarko plene prezentas la talenton kaj belecon de la sunlumo. Koloroj ruĝa, oranĝa, flava, verda, indiga, blua kaj purpura abrupte leviĝas de la malproksima montpiedo kaj tuj spanas kiel ĉielarka ponto, igante vian rigardon tuj flugi de la tero al la ĉielo. La reala spleno estas forigota per romantika imagaĵo. La lingvo de la sunlumo tuj pleniĝas je zenaj inspiroj, kiuj komprenigas al vi la sekretojn pri florpluvo el la ĉielo kaj kapklinado de ŝtonoj, kiuj transformas mallarĝecon de via vivo en senliman vastecon, kaj kiuj faras plena kaj kolorriĉa la monotonecon de viaj velkaj kaj solecaj tagoj.

Tamen ĉio ĉi tio estas nur esprimado de lingvo. Vi ne povas preni la orflavajn foliojn kiel oron. Ankaŭ ne veraj estas tiuj oraj lamenoj flosantaj sur rebrilantaj ondetoj de la rivero. Des malpli vi surgrimpu la sepkoloran ĉielarkan ponton, kiun la paroloj de la sunlumo prezentas al vi kiel neesploreblan inspiron, kaj palpebrumdaŭre ĉio ne plu ekzistos. Tamen ĉio ĉi tio ne estas nenieca. Ili ĉiuj lasas solidajn bildojn en via koro, puŝas ondojn en viaj sangovaskuloj kaj bruigas ĉe viaj oreloj neĉesigeblajn kriojn, tiel ke vi ne povas ne kredi je la forto de la sunlumo kaj ĝia ekzistado.

Dialogado kun la sunlumo sentigas al vi helan lumon, varmon, aspiron kaj forton. Eĉ se bronza trumpeto kaj batal-tamburo ne estas ludataj kaj eĉ se aŭdiĝas nur basa kverado, en la sonoj troviĝas ne vulgareco kaj malnobleco, nek malseka tristeco de malkuraĝulo.

Vi devas, kiel diligenta or-serĉanto, bone koni la lingvan ritmon de la sunlumo pere de la lumaj punktoj sur la turniĝemaj folioj de poploj; vi devas, kiel simpla kaj honesta kampulo, enŝovante vian manon en la molan grundon, sentigi al vi la lingvan fortecon de la varma sunlumo. Se vi fariĝos amiko de la sunlumo, vi ekhavos ruĝetan kaj sanecan vizaĝon kaj fenestron da hela kaj klara animstato.

La sunlumo estas lingvo, kiu povas esti komprenata per aŭskultado.

                                                     阳光，是一种语言

                                                                              雷抒雁

　　早晨，阳光以一种最明亮、最透彻的语言和树叶攀谈。绿色的叶子，立即兴奋得颤抖，通体透亮，像是一页页黄金锻打的箔片，炫耀在枝头。而当阳光微笑着与草地上的鲜花对语，花朵便立即昂起头来，那些蜷缩在一起的忧郁的花瓣，也迅即伸展开来，像一个个恭听教诲的耳朵。

　　晴朗的日子，走在街上，你不会留意阳光。普照的阳光，有时像是在对大众演讲的平庸演说家，让人昏昏欲睡；到处是燥热的嘈杂。

　　阳光动听的声音，响在长夜之后的日出，严寒之后的春天，以及黑夜到来前的黄昏。这些时刻，阳光会以动情的语言向你诉说重逢的喜悦、友情的温暖和哪怕是因十分短暂的离别而产生的愁绪。

　　倘若是雨后的斜阳，彩虹将尽情展示阳光语言的才华与美丽。赤、橙、黄、绿、青、蓝、紫，从远处的山根，腾空而起，瞬间飞起一道虹桥，使你的整个身心从地面立刻飞上天空。现实的郁闷，会被一种浪漫的想象所消解。阳光的语言，此刻充满禅机，让你理解天雨花，石点头，让你平凡生活的狭窄，变成一片无边无垠的开阔；让你枯寂日子的单调，变得丰富多彩。

　　可这一切，只是一种语言。你不可以将那金黄的叶子当成黄金；江河之上，那些在粼波里晃动的金箔也非真实；你更不要去攀援那七彩的虹桥，那是阳光的话语展示给你的不可琢磨的意境。瞬间，一切都会不复存在。可是，这一切又都不是空虚的，它们在你的心中留下切切实实的图画，在你的血管里推涌起浪潮，在你耳边轰响着不息的呼喊，使你不能不相信阳光的力量和它的真实的存在。

　　和阳光对话，感受光明、温暖、向上、力量。即使不用铜号和鼙鼓，即使是喁喁私语，那声音里也没有卑琐和阴暗，没有湿淋淋的、怯懦者的哀伤。

　　你得像一个辛勤的淘金者，从闪动在白杨翻转的叶子上的光点里把握阳光的语言节奏；你得像一个朴实的农夫，把手指插进松软的泥土里，感知阳光温暖的语言力度。如果你是阳光的朋友，就会有一副红润健康的面孔和一窗明亮清朗的心境。

阳光，是一种语言，一种可以听懂的语言。