34. LA VIOLONĈELISTO EN SIMFONIO-ORKESTRO

       En iu bela dimanĉa postmateno, sinjoro kaj sinjorino Strombolski iris en la urbo-parkon, por tie aŭskulti publikan simfonian konccerton de fama bulgara orkestro. Ilia kvarjara filineto Rozetta estis kun ili.

       Unue, la muzikistoj ludis ‘Alegron por fluto kaj orkestro’ de Mozart. Rozetta sidis trankvile sur sia seĝo; sed ŝi trovis la muzikon enuiga.

       Post la unua peco, la muzikistaro ludis ‘Adaĝon por violono kaj orkestro’ de Vivaldi. Rozetta ne plu sidis trankvile sur sia seĝo, ĉar ŝi trovis tiun muzikon ankoraŭ pli enuiga.

       Post la dua peco, oni ludis ‘Hungaran rapsodion por piano-forto kaj orkestro’ de Franz Liszt. Rozetta ekstaris, kaj iris eksidi sur la genuoj de la patrino; videble, ŝi enuis pli kaj pli multe.

       Post kiam komenciĝis ‘Konĉerto por violonĉelo kaj orkestro’ de Brahms, Rozetta glitis de sur la genuoj de la patrino, kaj diris laŭte: “Maminjo, ĉu ni iros hejmen, kiam tiu dika viro finis trasegi sian keston?”

交响乐队的大提琴手

某个美丽的周日，早餐后，斯特罗姆波尔斯基先生和夫人走进城市公园，在那里听著名的保加利亚乐队交响曲音乐会公演。4岁的女儿罗斯塔和他们在一起。

起初，音乐家演奏莫扎特的“长笛和管弦乐快板”，罗斯塔安静地坐在自己的椅子上，但她觉得那音乐很乏味。

第一部分之后，乐队演奏维瓦尔第的“小提琴和管弦乐慢板”，罗斯塔没法再安静地坐在自己的椅子上了，因为她觉得这音乐更无聊了。

第二部分之后，人们演奏弗朗茨李斯特的“古钢琴和管弦乐的狂想曲”，罗斯塔站了起来走向妈妈，坐在了妈妈的膝盖上。显然她越来越不耐烦了。

勃拉姆斯的“大提琴和弦乐演奏会”开始后，罗斯塔从妈妈的膝上滑了下来，她大声说道：“妈咪啊，这个胖子锯完他的盒子后我们就回家，好吗？”