77. LA FIŜOJ ESTIS TRO GRANDAJ

　　Grupo da ekskursantaj skoltoj atingis belan lagon, post plur-hora marŝado. Ili decidis halti, tie, por ripozi kaj pikniki.

　　La kuiristo de la grupo prenis sian fiŝ-kaptilon, por provi kapti kelkajn fiŝetojn. Li havis bonan ŝancon. Jam post kelkaj momentoj, li kaptis iom grandan fiŝon; li kritike rigardis ĝin kaj, fine, li reĵetis ĝin en la akvon. Jam post du minutoj, alia fiŝo, eĉ pli granda, pendis je la hoketo. La kuiristo deprenis ĝin, kaj ankaŭ ĝin li ĵetis en la akvon. Du minutojn poste, li tiris gigantan fiŝegon el la lago; sed eĉ tiun belegan kaptaĵon li reĵetis en la akvon.

　　La malsataj grupanoj pli kaj pli murmuris, kaj unu el ili demandis senpacience: "Kial vi reĵetas tiujn belajn fiŝojn, unu post la alia en la lagon?

　　"Ĉar," grumblis la kuiristo, "mi ne havas tiel grandan kaserolon."

鱼都太大了

经过数小时的长途跋涉后，一群远足的童子军到了个美丽的湖边，他们决定在那里停下来休息、野餐。

厨师取出鱼竿，想钓几条小鱼。他运气不错，片刻之后就钓上了条不小的鱼，他审视着那条鱼，最后又扔回水里。2分钟过去了，另一条更大点的鱼挂在了小鱼钩上，厨师取下鱼又扔回水里。2分钟后，他从湖里拉出一条超级大的鱼，但即便是这美妙绝伦的猎物厨师也扔到了水里。

饥肠辘辘的队员低声抱怨得越来越厉害，其中一人忍不住了：“你为什么把这些个美丽的鱼儿一条接一条地扔进湖里呢？”

“因为，”厨师嘟囔道：“我没有这么大的煎锅。”

bone！