92. MALFACILA KONVERSACIO

　　Hugo Kopinski estas juna metio-lernanto, en drogejo. La drogisto, lia mastro, jam permesis al li kunhelpi en vendado de simplaj artikloj.

　　Iun tagon, kiam la drogisto devis foriri por plenumi komisiojn, tre maljuna klientino venis en la vendejon.

　　"Ĉu mi povas paroli kun la mastro?" ŝi demandis.

　　"Mi bedaŭras," respondis la lernanto Hugo, "la mastro revenos nur post unu horo."

　　Ĉar la klientino estis preskaŭ surda, ŝi diris: "Je la dekstra orelo, mi aŭdas pli bone."

　　Hugo ripetis siajn parolojn en ŝian dekstran orelon; sed refoje, ŝi ne komprenis.

　　"Provu do maldekstre, foje!" ŝi petis. Sed ankaŭ tio estis vana. Tiam, ŝi diris: "Ĉu vi volas skribi ĝin sur paperon?"

　　La afabla metio-lernanto plenumis ŝian peton. Tiam, la maljunulino traserĉis sian mano-sakon kaj, fine, ĝemetis: "Ho, mi forgesis miajn okulo-vitrojn! Ĉu vi ne povas laŭtlegi ĝin al mi?"

艰难的对话

雨果科普斯基是一个店里的年轻学徒，那店老板，他的东家，已经答应他学着卖点简单的东西。

一天，              店老板出去办事的时候，店里来了个老老太太。

“我可以跟老板谈谈吗？”老太太问道。

“对不起，”学员雨果答道，“东家一个小时后才能回来呢。”

因为那顾客几乎是聋的，她说：“我右耳朵听得清楚些。”

雨果对着她右耳朵又说了一遍，但她还是没听明白。

“再试试左耳朵吧！”她央求道。但这也是白费功夫。那时她说：“写在纸上好吗？”

那好心的学员答应了她的请求。这时老妇人在口袋里摸索着，最后叹息道：“唉，忘带眼镜了！你能大声地读给我听吗？”

艰难的对话

雨果·科普斯基是一家药店的年轻学徒，药店老板已经允许他帮着卖点简单的东西。

一天，药 店老板出去办事的时候，店里来了个老太太。

“我可以跟老板谈谈吗？”老太太问道。

“对不起，”学徒雨果答道，“老板一个小时后才能回来呢。”

因为那顾客耳朵很背，她说：“我右耳朵听得清楚些。”

雨果对着她右耳朵又说了一遍，但她还是没听明白。

“再试试左耳吧！”她央求道。但这也是白费功夫。这时她说：“写在纸上好吗？”

那好心的学徒满足了她的请求。这时老妇人在口袋里摸索着，最后叹息道：“唉，忘带眼镜了！你能大声地读给我听吗？”

"耳朵很背," 改得好！多谢！