《致橡树》

舒婷

我如果爱你--
绝不像攀援的凌霄花，
借你的高枝炫耀自己:
我如果爱你--
绝不学痴情的鸟儿，
为绿荫重复单调的歌曲;
也不止像泉源，
常年送来清凉的慰籍;
也不止像险峰，增加你的高度，衬托你的威仪。
甚至日光。
甚至春雨。
不，这些都还不够!
我必须是你近旁的一株木棉，
做为树的形象和你站在一起。
根，紧握在地下，
叶，相触在云里。
每一阵风过，
我们都互相致意，
但没有人
听懂我们的言语。
你有你的铜枝铁干，
像刀，像剑，
也像戟，
我有我的红硕花朵，
像沉重的叹息，
又像英勇的火炬，
我们分担寒潮、风雷、霹雳;
我们共享雾霭流岚、虹霓，
仿佛永远分离，
却又终身相依，
这才是伟大的爱情，
坚贞就在这里:
不仅爱你伟岸的身躯，
也爱你坚持的位置，脚下的土地。

Shu Ting

Al kverko

se vin ja amus ja mi,

mi malkiel la kampsid’ rampanta,

pavus pere de branĉaro alta de vi.

se vin amus ja mi,

mi ne imitus am-avidan birdon

kiu gurdas amon al la verda ombro per enua la ari’.

jen mi estu fonto

mi tutjare sendas friskan la konsolon al vi

aŭ mi estu montopint’ apika

por pliigi vian alton kaj imponon

eĉ sunlumo

eĉ printempa pluvo

ne, ĉi tio ĉio ne sufiĉas!

Mi ja devas esti kapokujo apud vi

kreski unu apud la alia

kun radikoj niaj interplektiĝantaj sub la tero

kun folioj niaj intertuŝantaj en nuboj

ĉiufoje je ventblovo

ni salutas unu al la alia

sed neniu nian lingvon konas

vi posedas bronzajn branĉojn sur la fera trunko,

jen similajn al ponard’ kaj glavo

kaj al halebardo

dum mi havas ruĝajn grasajn florojn

similajn al pezaj veoj

kaj al bravaj torĉoj

Kune ni dividas fridan fluon, ventan tondron, fulmofajron

ankaŭ ni kunĝuas nubnebulon, brumon, ĉielarkon

kvazaŭ ni nin apartigus ĉiam

sed dumvive ni interligiĝas

Tio estas vera amo

tie ĉi troviĝas fideleco:

ne nur vian korpon amas mi

sed ankoraŭ vian persistecon kaj la teron sub vi.