Kelkajn monatojn poste, ilia filo naskiĝis, ili lin nomis Atsaniq.

Post pluraj jaroj, la infano fariĝis vigla adoleskanto, ĉasante fokojn, li preskaŭ estis tiel bone, kiel lia patro.

Unu tagon, dum ili ambaŭ ekveturis en kajako sur la maron, patro estis mortigita en tragika akcidento. Kiam ŝtormo leviĝis，ili ĝuste estis sur la maro，kiu estis malproksime de la bordo. Ili provis revenis al la glacio, sed la kajako de la patro renversiĝis, lia filo ankoraŭ ne havis tempon savi lin, la kompatinda homo jam estis glutita de marakvo. Atsaniq revenis hejmen kaj estis turmentata de rimorsa pento, kulpiginte sin mem por ne povi savi sian patron.

Kiam li sciigis la teruran novaĵon al sia patrino, ŝi estis nekonsolable. Ŝi lavis la vizaĝon per larmoj la tuta tago, kriante sian edzon. Nelonge, ŝi ankaŭ lasis sin morti malrapide.

几年后，儿子长成一个精力充沛的少年。列撒，猎杀海豹的本事一点儿不逊色于父亲。

一天，父子二人划着海豹皮小艇出海，父亲在一次事件中丧生。当时，他们正在远离海岸的大海上，暴风雨来了。他们想回到冰块上，但是父亲的皮艇翻了，还没等儿子赶过来救他，他就被海水淹没了。

阿特萨尼克回到家中，悔恨交加，自责没有能救出父亲。

当他把这个噩耗告诉母亲时，她悲痛如绝。她整日以泪洗面。不久，也撒手而去。