.gif)
楼主
Tiel, que Atsaniq fariĝis orfo. Kvankam li vivis sola , tamen li estis lerta ĉasisto; li apogis sin, ne bezonis alian helpon. Li terure sopiris al siaj gepatroj. Vespere sola en
granda iglo, li ne havis personon por paroli sen reteniĝemo, kaj ĉi tiu soleco afliktis lin.
En bela somera vespero, li eliris el la iglo kaj kuŝis sur grundo por observi la stelojn, agadis tiel, kiel lia père antaŭ kelkaj jaroj. Subite, li surprize vidis, ke la lumfaskoj leviĝis en la ĉielo, kiel longaj haroj dancis en la vento.
De tempo al tempo, pilkoj de fajro saltis el flanko al la alia de la ĉielo. Atsaniq rememoris la vortojn de sia patro: la sama evento okazis nelonge antaŭ sia naskiĝo. Nun li ankaŭ vidis strangajn lumfaskojn freneze danci en la blua steloplena ĉielo. Li ŝajnis senti vokon kaj estis nerezisteble altirita. Li saltis plurfoje al la aero, etendante siajn brakojn por tuŝi la lumfaskojn.
阿特萨尼克就这样变成了孤儿。 虽然他独自生活，但他是一个灵巧的猎手，依靠熟练的打猎技术足以使自己衣食无忧，不需要别人的帮助。他非常想念父母。晚上，独自一人在雪屋里，无人可以倾诉，这份孤独让他伤心。
一个美妙的夏夜，他走出雪屋，躺在地上，看着天上的群星，就像他父亲几年前那样。突然，他惊讶地看见天空升起一些光束，好似风中飘舞的长发。一些火球不时从天空的一侧跳到另一侧。阿特萨尼克想起了父亲的话：他出生前不久也出现过这种现象。现在，他也看到了这些古怪的光束在星空发疯地飞舞。他好像感受到了一种召唤，不可遏制地被吸引住了。他好几次向空中越起，伸出双臂想触摸光束。
