.gif)
楼主
“Jes , Kolonelo, ni gajnis grandan venkon ! ”
Kiam mi detale rakontis al li pri brila venko de marŝalo McMahon, mi trovis, ke lia trajtoj malsulkiĝis, lia esprimo sur vizaĝo ankaŭ heliĝis ...
Kiam mi eliris la ĉambron, la juna knabino staris ĝuste ĉe la pordo por atendi min, ŝi havis palan vizaĝkoloron, singultante ploris. “Li estis savita ! ” mi diris al ŝi, tenante siajn manojn.
Tiu kompatinda knabino apenaŭ havis kuraĝon respondi min. Pruviĝis, ke la realan situacion de Reichshoffen kampanjo ĵus publikigis, marŝalo Mac-Mahon forkuris, la tuta armeo estis ekstermita ... Ni sin rigardis reciproke en embaraso. Ŝi ĉagreniĝis pro timeto pri sia patro kaj mi, mi estis maltrankvila por stato de malsano de ŝia avo. Sendube li ne plu povas elteni tiun novan baton......Do, kion fari? ... Nur lasi lin tre ĝoja , lasi lin subtenis tiujn iluziojn , kiuj revivigis lin ... sed tiuokaze oni devas mensoĝi al li ......
“是的，上校，打了个大胜仗!”
我把麦克—马洪元帅辉煌胜利的详细情况讲给他听的时候，我发觉他的眉目舒展了开来，脸上的表情也明亮起来。
我走出房间时，那个年轻的女孩正站在门边等着我，她面色苍白，呜咽地哭着。我一面握住她的双手，一面对她说：“他得救了!”。那个可怜的姑娘几乎没有勇气回答我。原来，雷舍芬战役的真实情况刚刚公布了，麦克—马洪元帅逃跑，全军覆没......我们狼狈地面面相觑。她因担心自己的父亲而发愁，我呢，为老祖父的病情而不安。毫无疑问，他再也受不了这个新的打击......那么，怎么办呢？......只能使他高高兴兴，让他保持着使他复活的那些幻想......不过，那就必须向他撒谎......
