Unu fojon iri al la ebenaĵo, du infanoj komencis kuri kaj rapide reiris. Ilia sako estis plena de terpomoj, kiujn prusoj donis, kun tiuj terpomoj, ili tute senmalhelpe pasis la tranĉeojn de la naciaj taĉmentoj ŝarĝitaj per speciala misio. La soldatoj preparas por la nokta atako. Trupoj silente alvenis, malantaŭ la muro kolektiĝis. Maljuna serĝento tie estis okupata por aranĝi liajn soldatojn, tiel ĝojega. Kiam du filoj pasis, li rekonis ilin, amikeme ridetis pri ili ...... Ho! Tiu ĉi rideto igas etan Stenne kia dolora tiu momento, li vere volis krii per tuta gorĝo: "Ne iru tien ...... ni perfidis vin."

Tamen, la altastaturulo diris al li: "Se vi diras, ni estos pafitaj." Timegsento igis lin ne kuraĝis eldiri la veron ......

一走到平原，两个孩子便开始奔跑，迅速地返回去。他们的布袋里装满了普鲁士人给的马铃薯，有了这些马铃薯，他们就毫无困难地通过了游击队的壕沟。战士们正在为晚上的进攻做准备。部队无声地开过来了，在墙后面集合。老中士在那里，忙着安排他的士兵，是那么兴高采烈。两个孩子经过时，他认出了他们，朝他们友好地一笑......噢！这微笑使小斯台纳多么痛苦! 这一刻，他真想大喊：“不要去那里了......我们背叛了你们。”    但是， 大个子对他说： “如果你说了，我们就会被枪毙。”恐惧心理使他不敢把实情说出......