"Kiel ni do faras?"  Er Suo estis iom timema. 

"Ne gravas," Da Hu diris: "Ni kuros tuj kiam la tajdo alvenas." 

Drapire portite veston sur siaj ŝultroj, Onklo staris sur la pordon, li vokis Da Hu   iris al kooperativoj sendi leteron, Da Hu stariĝis kaj foriris. Er Suo lasis liberan kuron al sia fantazio kun ekscito, kaj poste somnoleme dormis. Li faris revon la tutan nokton, revis Da Hu kaj Er Suo fosis korbegon da maktroj, li estis netransportebla. Sed ĝuste tiam la tajdo alvenis, kiel muro. Li ekploregis de timo. Sed Da Hu forkuris flosante sur la akvo. Propraokule vidis tajdon alveni antaŭ li, li turnis sin kaj kuris al la sablaĵo, sed estis ankaŭ la tajdo en lia vizaĝo. Li baraktis pene vekiĝis kaj ŝvitegis, lia koro ankoraŭ pum pum malorde saltas. La suno jam grimpis sur ruĝa montosupro inter la maro, neniu sur la draŝejo. 

“那咱们怎么办？”二锁有点胆怯了。

“不要紧，”大虎说，“潮一来咱就跑。”

舅舅披着件衣服站在门口，叫大虎到合作社送信去，大虎爬起来走了。二锁兴奋得胡思乱想起来，后来就昏昏沉沉睡过去了。他做了一宿梦，梦见自己和大虎挖了一大篓子蛤，抬也抬不动。可是就在这时潮来了，像一堵墙似的。他害怕得大哭起来。可是大虎已经浮着水跑掉了。潮水眼看来到跟前，他转身向沙滩里跑，可是迎面也是潮水。他用力一挣醒了过来，出了一身汗，心还在咚咚乱跳。日头已经爬到海当中的红山顶上，场上一个人也没有了