Da Hu kuris antaŭen kun nura postaĵo. Er Suo kuŝis sur la sablaĵo de akvstanto kikserigardante la du sablamaso per larĝe malfermitaj okuloj. La suno estas tre venena, brilis sur sian korpon ekhavis tavolon da blanka salo.  Li levis sin por rigardi, ke Da Hu iris tre malproksimen. Sur la maro en la malproksimeco estis kelkaj mevoj estis malalte fluganta. Li subite sentis sin soleca, kaj timiĝis. Kiel povas li ne timas, eĉ ĉi tie estas neniu, eĉ la domo de la avino ankaŭ ne povas vidi, se tajdo subite alvenos? Lia korpo donis al anseriĝis tavolo da anserhaŭto, li ne kuraĝis daŭrigi sian pensadon......

大虎光着屁股向前面跑去了。二锁就躺在水边的沙滩上，瞪着眼看着那两个沙堆。日头很毒，晒得他的身上起了一层白盐。不大一会儿，他就寂寞起来了。他抬起身子来看看，大虎已经走得很远。在远处的海面上，有几只海鸥在低低地飞着。他突然感到孤单起来，而且害怕起来了。怎么能不怕呢，这里连一个人也没有，连姥姥的房子也看不见，要是一下子来了海潮呢？他身上起了一层鸡皮疙瘩，不敢想下去了……