Resumo de la antaŭaj kaj nuna Ĉapitroj
Mi provis montri ke la geologia registro estas ekstreme malperfekta;
ke nur malgranda parto de la mondo estis zorge esplorita de geologoj;
ke nur iuj klasoj de organikaj estaĵoj estas bone konservitaj en fosilia
stato; ke la nombro de specimenoj kaj specioj, konservitaj en muzeoj,
estas absolute nenio kompare kun la nenombreblaj generacioj kiuj devis
formorti
en eĉ nur unu stratumaro; ke, ĉar sinkado necesas por la akumulado
de sufiĉe da fosilihavaj deponaĵoj por rezisti postan erozion, grandegaj
intervaloj de tempo pasis inter sinsekvaj stratumaroj; ke probable estis
pli da formorto dum periodoj de sinkado, kaj pli da variado dum periodoj
de leviĝo, kaj dum ĉi lastaj la registro estus plej malperfekte konservita;
ke ĉiu individua stratumaro ne daŭre deponiĝis; ke la daŭro de ĉiu
stratumaro estas, eble, mallonga kompare kun la averaĝa daŭro de speciaj
formoj; ke migrado ludis gravan rolon en la unuaj aperoj de novaj formoj
en ajnaj areoj kaj stratumaroj; ke vaste etendiĝantaj specioj estas tiuj
kiuj plej variis, kaj plej ofte generis novajn speciojn; kaj ke variaĵoj
ofte estis unue lokaj. Ĉiuj ĉi tiuj kaŭzoj kune, devis kontribui por fari
la geologian registron ekstreme malperfekta, kaj multe klarigas kial oni ne
trovas senfinajn variaĵojn, konektantajn ĉiujn formortintajn kaj vivantajn
formojn de vivo per plej finajn gradoj.
Tiu kiu malagnoskas ĉi tiujn vidpunktojn pri la karaktero de la
geologia registro pravigeble malagnoskos mian tutan teorion. Ĉar
tiu vane demandus kie estas la nenombreblaj transiraj ligaĵoj
kiuj devis antaŭe konekti la proksime
similajn aŭ reprezentantajn
speciojn, kiuj troviĝas en la pluraj stadioj de sama stratumaro.
Tiu malkredus je la grandegaj intervaloj de tempo kiuj pasis inter
sinsekvaj stratumaroj; tiu preteratentus kiom grava rolo migrado devis
ludi, kiam oni konsideras la stratumarojn de unu sola granda regiono,
kiel Eŭropo; tiu emfazus la evidentan, sed ofte false evidentan,
subitan kunvenon de tutaj grupoj da specioj. Tiu demandus kie estas
la restaĵoj de tiuj senlime multnombraj organismoj kiuj devis ekzisti
longe antaŭ la unua stratumo de la Siluria sistemo deponiĝis: Mi
povas respondi ĉi tiun lastan demandon nur hipoteze, dirante ke
laŭ nia scio, tie kie la oceanoj nun etendiĝas, ili etendiĝadis dum
longega periodo, kaj tie kie niaj oscilantaj kontinentoj nun staras,
ili staris ekde la Siluria epoko; sed multe antaŭ tiu periodo, la mondo
eble havis tute malsaman aspekton; kaj la pli malnovaj kontinentoj,
formitaj de stratumaroj pli malnovaj ol iuj ajn konataj, eble ĉiuj
estas metamorfozitaj, aŭ eble kuŝas sub la oceano.
Preterpasante ĉi tiujn malfacilaĵojn, ŝajnas al mi ke ĉiuj aliaj grandaj
ĉefaj faktoj en paleontologio simple laŭas la teorion de deveno
kun modifo per natura selektado. Oni povas tiel kompreni kiel
okazas ke novaj specioj aperas malrapide kaj sinsekve; kiel specioj de
malsamaj klasoj ne necese ŝanĝiĝas samtempe, nek je la sama rapideco,
nek samgrade; tamen, laŭ longa perspektivo ili ĉiuj spertas ioman
modifon. La formorto de malnovaj formoj estas preskaŭ neevitebla
sekvo de la produkto de novaj formoj. Oni povas kompreni kial specio
neniam reaperas, post malapero. Grupoj da specioj plinombriĝas malrapide,
kaj daŭras dum malegalaj periodoj de tempo; ĉar la proceso de modifo
estas necese malrapida, kaj dependas de multaj komplikaj hazardoj. La
dominantaj specioj de la pli grandaj dominantaj grupoj
emas lasi multajn modifitajn praidojn, kaj tiel novaj subgrupoj kaj
grupoj formiĝas. Dum ĉi tiuj formiĝas, la specioj de malpli viglaj
grupoj, pro ilia malforteco heredita de komuna pragenerinto, emas tute
formorti kune, kaj lasi neniujn modifitajn idojn sur la surfaco de
la tero. Sed la tuta formorto de tutaj grupoj de specioj eble ofte estas
tre malrapida proceso, pro la travivado de kelkaj praidoj, restantaj en
protektitaj kaj izolitaj lokoj. Kiam grupo tute malaperas, ĝi ne reaperas;
ĉar la ĉeno de generado estas rompita.
Oni povas kompreni kiel la disvastiĝo de la dominantaj formoj de vivo,
kiuj plej ofte varias, finfine
emos plenigi la mondon kun rilatantaj, sed modifitaj, praidoj; kaj
ĉi tiuj ĝenerale sukcesos preni la lokojn de tiuj grupoj de specioj
kiuj estas malpli fortaj en la lukto pro ekzisto. Sekve, post longaj
intervaloj de tempo, la produktaĵoj de la mondo ŝajnos esti ŝanĝiĝintaj
samtempe.
Oni povas kompreni kial ĉiuj formoj de vivo, antikvaj kaj modernaj,
kune faras unu grandan sistemon; ĉar ĉiuj konektiĝas per generado. Oni
povas kompreni, pro la daŭra disbranĉiĝemo de karaktero,
kial ju pli antikva iu formo estas, des pli ĝi
diferencas de tiuj nun vivantaj, kaj kial antikvaj kaj formortintaj
formoj ofte emas plenigi la mankantajn lokojn
inter ekzistantaj formoj, foje unuigantaj du grupojn kiujn oni antaŭe
rangis kiel distingitajn; ĉar ju pli antikva iu formo estas, des pli
ofte, verŝajne, ĝi montras trajtojn iom mezajn inter la du grupoj kiuj
nun estas distingitaj; ju pli antikva iu formo estas, des pli proksime
ĝi rilatas al, kaj sekve similas al, la komuna pragenerinto de grupoj,
kiuj poste disbranĉiĝis; formortintaj formoj estas malofte rekte mezaj
inter ekzistantaj formoj; sed estas mezaj nur per longa ĉirkaŭiranta
vojo tra multaj formortintaj kaj tre malsamaj formoj. Oni povas klare
vidi kial la organikaj restaĵoj de proksime sinsekvaj stratumaroj pli
proksime rilatas al si, ol tiuj de pli apartaj stratumaroj; ĉar la formoj
pli proksime kunligiĝas per generado: oni povas klare vidi kial la
restaĵoj de meza stratumaro havas mezan karakteron.
La loĝantoj de ĉiu sinsekva periodo en la historio de la mondo
venkis siajn antaŭulojn en la konkurenco por vivo, kaj estas,
tiupunkte, pli altaj en la skalo de naturo; kaj ĉi tio eble klarigas
tiun svagan nedifinitan senton, sentitan de multaj paleontologoj, ke
organizeco kiel tuto progresis. Se oni poste pruvos ke antikvaj animaloj
similas iugrade la embriojn de pli modernaj animaloj de la sama klaso,
la fakto estos komprenebla. La serio de la samaj specoj de strukturo
ene de la samaj areoj dum la lastaj geologiaj periodoj ĉesas esti
mistera, kaj estas simple klarigita per heredo.
Se la geologia registro estas tiom malperfekta kiom mi kredas, kaj
oni rajtas aserti ke oni ne povas pruvi ke la registro estas multe
pli perfekta, la ĉefaj argumentoj kontraŭ la teorio de natura
selektado estas tre malfortigitaj aŭ malaperas. Aliflanke, ĉiuj
ĉefaj leĝoj de paleontologio klare proklamas, ŝajnas al mi, ke
specioj estis produktitaj per ordinara generado: malnovaj formoj
anstataŭiĝis de novaj kaj plibonigitaj formoj de vivo, produktitaj
de la leĝoj de variado kiuj ankoraŭ agas ĉirkaŭe, kaj konservitaj
de Natura Selektado.