Mia Patrino

Verkita de Ŝjaŭŝjaŭ

　　Mia patrino estas analfabetino, kiu eĉ ne povas legi unu literon. Ŝi tamen estas kapablulino, kiu scias multojn kaj praktikas pli multe. Mia patrino estas laborema, ŝi laboradas de mateno al nokto. Ĉiutage ŝi purigadas kaj ordigadas niajn ĉambrojn, kaj kuiradas tri manĝojn. Krome, ŝi ankoraŭ devas preni el la lernejo sian nepinon, la filinon de mia frato, kaj flegadas mian bebon. Mia patrino ŝin vestas, kombas, nutras, manikuras kaj banas. Ŝi ĉiam estas tiu, kiu ellitiĝas unue kaj enlitiĝas laste.
　　Mia patrino maljuniĝas. Multiĝas ŝiaj faltoj, kaj ankaŭ ŝiaj blankaj haroj. Nun ŝi estas grumblema pli ol antaŭe. Mi iam malamis ŝin. Mi opiniis, ke ŝi amas mian fraton multe anstataŭ ami min. La frato estis milda kaj ĝentila knabo, tamen mi estis neobeema. Ekstere Mi batadis aliajn samaĝajn geknabojn, tial mia patrino ofte riproĉis min. Do mi kvereladis kun ŝi. Foje, larmante, ŝi diris al mi: “Mia bebo, kiun mi amus, se mi ne vin amus? Mi amas vin ambaŭ gefratojn. Kiam vi plenkreskiĝos, vi povos certe kompreni min.” Nun mi jam fariĝis patrino. Jes , mi bone komprenas la koron de mia panjo. En la mondo ĉiu ajn patrino amas siajn gefilojn. Nur la gefiloj　kiel mi ne respektas siajn gepatrojn. Mi ja komprenas tion kaj ĝisfunde ekpentas.
　　Estas honte por mi diri tion al mia patrino proprabuŝe. Do dank’al tiuj ideografiaĵoj mi elverŝas mian koron al ŝi.

　　　　　　　　　　　　　　　　　　Verkita je 2005-09-27