Reĝo kaj Poeto

  La sveda reĝo Gustavo III-a tre ŝatis la poeton Karlo Michaelo Bellman.

  Foje la poeto iom tro akre respondis al la reĝo, kiu ofte petis de li konsilon, la reĝo do malpermesis al li eniri la kortegon.

  Nun la reĝo denove bezonis lin kaj sendis korteganon peti de li konsilon. Tio la poeton ĝojigis kaj samtempe kolerigis, ĉar li ne devis eniri la kortegon.

  Iun tagon li sciiĝis, ke la reĝo preterrajdos lian domon. Li do decidis kudi ion. Tiutage, li sides ĉe la fenestro, kun forte sapita vango. Ekster la fenestro barbiro, staranta sur ŝtupetaro, serioze laboris razante la vangon d la poeto.

  Nun la reĝo alproksimiĝis kaj vidante tion kriis, “Diablo! Kion signifas la komedio?”

  El intrne aŭdiĝis voĉo, “Mia barbiro perdis min favoron kaj mi malpermesis al li eniri en mian domon. Sed kion fari? Mi ne povas mem razi…”

国王和诗人

  瑞典国王古斯塔夫三世特别喜欢诗人卡尔·迈克尔·伯尔曼。国王常向诗人请教。又一次诗人稍稍顶撞了国王，于世国王就禁止他进宫廷中去了。

  此时，国王又需要他了，并派大臣去请教他。因为诗人进不了宫廷，这使他又高兴又气愤。

  有一天，他得知国王要骑马经过他的房子，于是他决定嬉耍国王一下。到了那天，他坐在窗子旁，脸颊上浓浓地涂上一层肥皂泡沫。窗外，理发师站在小木梯上，一本正经地给诗人刮脸。

  国王走进了，他看到这幅场景便叫了起来：“见鬼！这可是演的什么戏啊？”

  从屋子里传出声音说，“我不喜欢我的理发师了，我就不让他进屋。有什么办法呢？我自己也不会刮脸呀……”