学译园地

Lerni

Tradukadon


笛子与爱情

 

 

 

小尘土 

   没有人相信,这个故事邻居小尘土讲了不止一百遍,他说有一位盲人,对吹笛子着了魔,还硬说是他从此有了飘渺的爱情。
   
小尘土经常是唾到手里一口唾沫,红着眼睛,扁起袖子拉着不相信的人打赌说,要是真有这么一回事,你愿意给我买一瓶二锅头和二斤熟肉么?
   
那天下午,我没有跟小尘土打赌,却是给他破例买了二斤猪头肉,还有一瓶白酒。
   
顺着蜿蜒的小巷,空气中多了些潮湿的气氛,小尘土说要找的人的住处马上就到了。
   
在靠近江边的一所破旧的瓦房,我如愿以偿地见到了那位盲人。
   
小尘土拉着我的手说,一会儿要是你看见了那个跳舞的女人,一定要给我描述下来。我点点头。
   
我把一只特意从乐器店购买的笛子送给了盲人。这位盲者没有拒绝,只是沉吟了一下,然后说:我想先生是想听我吹笛子么?送给我这么珍贵的礼物!
   
我急忙欠了欠身,慌忙应对:我是比较喜欢民族乐器,无缘学习,今日来此目的,无非是一饱耳福!
   
盲者脸上现出淡淡的笑意,他低垂着头,摸索着,在床边取出一支笛子。
   
这支笛子确实罕见,是一支玉笛子,在光线不充足的屋子里闪着幽幽的绿色。
   
他说,每逢吹笛子都要焚香,问我习惯香燃烧的味道否?我急忙回答:客随主便!
   
笛子在缓缓柔柔,丝丝缕缕穿越了人生,穿越了我的思维,我进入了一种前所未有的空白。我的眼前有一位漂亮的女子在舞动着婀娜的身姿,我看见了世界上最美的姑娘。
   
什么时候盲者已经停下了曲子,我却兀自沉醉于奇幻的境界中不能自拔。
   
小尘土被我推了一下,突然清醒,喔了一声。小尘土眼里依然闪着泪光,悄悄地靠近我的耳边说,靠着这位盲者,他每次打赌都会贏。
   
走在路上,突然听到了人们的议论:这两个人怕又是看那个疯子去了!
    “
疯子?我奇怪地问:谁是疯子?
    “
就是那个吹笛子的盲人!他不管黑夜白天都要吹一会儿笛子!有个老太太说:烦心!吹来吹去,就那么几首相同的曲子,说是吹给恋人的!屁,哪家姑娘会看上一个瞎眼的疯子!
   
我一路上感到很郁闷,这么好听的曲子对于那些人竟然是闹心的感觉?
   
回到小尘土的住处,小尘土接着说:老兄,你不知道,这个盲人原来是干什么的!
   
我好奇心一下子上来了,小尘土说:再给我买瓶酒,我告诉你!
   
我知道是小尘土开玩笑,所以瞪了一下眼睛:你小子,就让酒精麻醉了你的神经,不知道个长短!
   
小尘土正了正面容,点燃了一支烟,眼里噙满了泪水,伤感地说:还在很久以前,盲人爱上了一个姑娘,那个姑娘是吹笛子的,教会了盲人吹笛子!后来听说,准备带着盲人参加什么比赛,你猜接下来发生了什么?
   
我着急地踹了小尘土一脚:你小子,再卡壳小心我把你扔到黄浦江里喂王八!
    “
姑娘得了骨癌,你知道么?骨癌对于一个美丽的姑娘多么残酷!生生的要锯掉坏死的腿!但是,姑娘隐瞒了病情,一如既往忍着剧痛教会了盲人吹笛子。小尘土说到这里,泪水像决了堤。
   
我已经是把持不住,泪水模糊了镜框。
    “
后来呢?我哽咽着问。
    “
后来,锯掉双腿的姑娘仍然没有逃脱了厄运,病魔扩散了……”小尘土嚎啕大哭。
   
我沉默良久,看着小尘土一杯杯地端起了酒往嘴里倒。
   
分手的时候,送我出了大门口的时候,小尘土醉眼朦胧地说:那个盲者本来可以成为我的姐夫!我多想替死去的姐姐照顾他呀!他的嗓音完全沙哑了。

               Fluto kaj Amo

Mia najbaro Polvulo diris, ke li jam rakontis tiun anekdoton ne malpli ol cent fojojn, sed neniu kredis pri tio. En lia insista priskribado en la rakonto, blindulo estas absorbita de flutludado kaj el tio havigis al si  svagan amon.

Kun ruĝetaj okuloj, Polvulo ofte kraĉis en sian manon kaj rekulpis sian manikon por fari veton al tiuj, kiuj ne kredis lin. Ĉu vi aĉetu por mi botelon da vino kaj kilogramon da kuirita viando, se tio estas vera?

Posttagemeze de tiu tago, mi ne faris veton kun Polvulo, sed mi aĉetis kilogramon da kuirita porkkapa viando kaj botelon da alkoholaĵo.

Laŭ la zigzaga vojeto kun humida aero, Polvulo diris al mi, ke la loĝejo,kies mastron mi volas viziti, estas proksima.

En la tegoldomo apud la rivero, mi laŭdezire vidis tiun blindulon.

Tirante me je la mano, Polvulo petis, ke mi priskribu la dancistinon por li. Mi kapjesis.

  Mi donacis  al la blindulo la fluton, kiun mi speciale aĉetis en la muzikila butiko. Li ne rifuzis. Post iom da pripenso, li diris, "Mi pensas, ke vi volas  min ludi fluton? Ĝi estas tre valora donaco!"

  Mi iom levis mian korpon kaj hasteme respondis, "Mi preferas naciajn muzikilojn, sed mi ne havis ŝancon por lerni. Hodiaŭ mi venas ĉi tien por aŭdi vian muzikon!"

   Alnaĝis apenaŭ videbla rideto al lia vizaĝo. Kun klinita kapo, li ekpalpis kaj elprenis fluton el la litrando.

  Vere rara estis la fluto, farita el jado, kiu briletis verde en la nesufiĉe prilumigita ĉambro.

Li diris, ke oni devas bruligi inceson, ĉiufoje kiam li ludas fluton, kaj demandis, ĉu mi kutimiĝas al la odoro de incenso.  Mi hasteme respondis, "Laŭ via plaĉo!"

  La fluta muziko softe kaj malrapide fluas kiel fadenoj tra miajn travivajxojn kaj mian menson, kondukante min al la blanko neniam nekonata de mi. Mi vidas la plej belan knabinon, kiu tordas sian sveltan figuron ĝuste antaŭ miaj okuloj.

  Mi ne sciis, kiam li jam ĉesis fluti, mi tamen ne povis eltiri min el la ĝuado de mirinda situacio.

  Mi ekpuŝis Polvulon, kiu tuj vekiĝis kaj eligis ekkrion. Ankoraŭ kun larmoj en la okuloj, li proksimigis sian korpon al mi, dirante, ke li ĉiufoje certe gajnas la veton pri la blindulo.

  Irante survoje, mi aŭdis la babilon de apudstarantoj, "Eblas, ke tiuj du viroj vizitis la frenezulon."

   "Frenezulo?" mi demandis strange, "Kiu estas frenezulo?"

   "Tiu estas la blindulo. Ĉu tage aŭ nokte, li senĉese flutadas," diris maljuna virino. "Vere ĝena! La samajn melodiojn li flutadas. Oni diras, ke li flutadas por lia amatino! Sensencaĵo! Kiu knabino volontas edziniĝi al blinda frenezulo!"

Survoje mi sentis min melankolia. Tiel belsona fluta muziko eĉ kaŭzis malagrablaĵon al tiuj babilantoj.

   Kiam ni revenis al la loĝejo de Polvulo, li daŭrigis, "Ĉu vi volas scii, pri kio la blindulo okupiĝis antaŭe, frato?"

   Tiuj vortoj tuj vekis mian scivolemon. Li diris, "Mi rakontu al vi, se vi regalos min per alia botelo da vino!"

   Sciante pri lia ŝerco, mi ĵetis koleretan ekrigardon al li, "Fripono, vi ne scias la kialon ĝis kiam vi ebriĝos pro alkoholaĵo!"

   Kun serioza mieno, li bruligis cigaredon kaj diris emocie, kun larmoj en la okuloj, "Antaŭ longe, la blindulo enamiĝis al knabino, kiu estis lerta en flutado kaj ellernigis al li flutadon. Poste mi aŭdis, ke ŝi irigos lin por partopreni en konkurso. Divenu, kio okazos?"

   Pro maltrankvilo, mi piedfrapis lin, "Fripono, se vi denove interrompas vian rakontadon, mi ĵetos vin en Huangpujiang-riveron kiel nutraĵon por fiŝoj"

 "Sciu, ke la knabino suferis de osta kancero. Kiel kruela tio estas por bela knabino! Oni eĉ volas amputi ŝiajn ambaŭ gambojn formortintajn! Sed, ŝi kaŝis sian malsanon kaj, kun granda doloro, ellernigis la blindulon en flutado." Kiam li diris tiujn vortojn, liaj larmoj perlis senbride.
  Ankaŭ mi ne povis sinteni, kaj miaj okulvitroj malklariĝis pro larmoj.  "Kaj poste?"mi demandis per voĉo de plorsingultado.
  "Poste, la knabino kun ambaŭ gamboj amputitaj ankoraŭ ne sukcesis eskapi de parco. La demonaj ĉeloj de kancero disvastiĝis..." laŭte ploregis Polvulo.
  Mi silentis longan tempon, rigardante lin drinki vinon tason post taso.
  Ĉe adiaŭo, li akompanis min ĝis la pordo. Li diris, kun ebriaj okuloj, "La blindulo estus fariĝinta mia bofrato! Mi deziregus zorgi pri li anstataŭ mia mortinta fratino!" Lia voĉo tute raŭkiĝis.

                                                    elĉinigis Samio

 

                                                                      返回目录