Jerry estas direktoro en restoracio en Filadelphio. Li ĉiam havas bonan humoron kaj estas plena de espero pri la vivo.
Ĉiufoje kiam li ŝanĝis sian laboron kaj moviĝis al alia restoracio, pluraj gekelneroj ankaŭ rezignis sian laboron por sekvi lin, simple ĉar ili admiris lian sintenon. Li estas moviĝema denaske. Kiam komizo troviĝis en malbona situacio, Jerry ĉiam kuraĝigis lin vidi la bonan flankon de la afero. Iutage, pro scivolemo, mi iris vidi Jerry por demandi lin: Mi ne vere komprenas, ĉar oni neeble ĉiam kaj ĉie tenas sin pozitivaj en traktado pri aferoj. Kiel vi povas sukcesi fari tion?
Kaj Jerry respondis: "Ĉiumatene kiam mi vekiĝis, mi diris al mi, ke hodiaŭ mi povis elekti bonan humoron aŭ malbonan. Mi do elektas ankoraǔ bonan humoron! Mi ĉiam elektas bonan humoron. Kiam malfeliĉo falos, mi povos elekti aŭ esti viktimo aŭ ĉerpi lecionon el tio. Kiam iu sin turnas al mi por plendi, mi povas elekti aŭ aŭskulti lin aŭ fari lin vidi la brilan flankon de la afero.”
"Sed tio ne estas ĉiam tiel facile farebla," mi diris al li. Kaj Jerry respondis: "Vivo estas elekto. Oni elektas sian manieron de reago al situacioj. Oni povas elekti la manieron influitan de aliaj, bonan aŭ malbonan humoron, aŭ la manieron konvenan al sia vivo.
Plurajn jarojn poste mi aŭdis, ke Jerry faris la plej teruran aferon en la rondo de restoracioj: Malriglinte la malantaŭan pordon, li foriris, sed li forgesis ŝlosi ĝin. Tiam tri armitaj rabistoj neatendite aperis antaŭ liaj okuloj. Li provis malfermi la ŝtelimunan monkeston por ili, sed pro tio, ke liaj manoj tremis pro nervozeco, li ne povis alĝustigi ĝian sekretan kodon. Unu entrudinto faris pafon en paniko. Feliĉe Jerry estis senprokraste sendita al hospitalo. Post dek ok horoj da urĝa savado kaj kelkaj semajnoj da zorgema flegado, li elhospitaliĝis kunportante la splinton de kuglo, kiu sukcese eltiriĝis el lia korpo.
Ses monatojn post la okazaĵo mi renkontiĝis kun li. Kaj mi demandis al li, kiel li alfrontis la situacion tiam. Li respondis: "Se mi estis en pli bona sano ol mi estas, mi fariĝus du personoj: mia ĝemelfrato kaj mi. Ĉu vi volas pririgardi la cikatron?" Mi ne emis vidi lian vundon, sed mi demandis al li, kio fulmis lian kapon la momenton kiam la rabistoj aperis.
Kaj Jerry diris: "La unua ideo, kiu venis al mia menso, estas, ke mi devus ŝlosi la malantaŭa pordo de la restoracio. Kiam mi estis trafita de kuglo kaj kuŝis sur la planko, mi memoris, ke mi povas amkoraŭ fari alternativon: vivo aŭ morto. Kaj mi elektis vivon.”
"Tiam vi ne timis?" Mi demandis al li. Kaj li respondis: " La sukuristoj alprenis konvenajn rimedojn, dirante senhalte al mi, ke ĉio estas en bona ordo. Sed enirinte en la operaciejon de la hospitalo, mi estis timigita de la vizaĝesprimo de kuracistoj kaj flegistinoj. El iliaj okuloj mi povis vidi, ke mi estas mortinto, kaj mi konsciis, ke mi devas fari rapidan reagon.”
"Kion do vi faris?" "Nu, mia amiko, grasega flegistino senĉese metis demandojn al mi, ŝi volis scii, ĉu mi estas alergia al io. Mi diris jes, kaj ili haltis por aŭskulti kion mi estis dironta. Profunde ekspirinte, mi diris al ili, ke mi estas alergia al kugloj! Post ilia kelktempa ridado, mi diris al ili, ke mi faris elekton por vivi, kaj ke pli bone ili faros operacion sur mi kiel vivanto anstataŭ mortinto. Ilia brila kuracarto savis la vivon de Jerry, kaj same efikis lia miriga sinteno.El tio mi komprenis, ke ĉiutage ni devas fari elektojn: aŭ plene ĝui la vivon aŭ laŭplaĉe malŝpari ĝin. La sola afero, kiu apartenas al ni mem kaj kiun neniu povas preni de ni, estas nia sinteno. Do kiam ni povas kulturi pozitivan sintenon, ĉio alia estas bagatelo.
Filozofoj rigardas la rakonton kiel penseron de stoikismo. Iuj aferoj ekzistas ne depende de nia volo: la progreso de sorto kaj la realo antaŭ niaj okuloj.. Aliaj aferoj povas esti deciditaj de li, ekzemple: la utiligado de niaj vidpunktoj, niaj decidaj elektoj kaj nia sinteno al la mondo. Tion Jerry komprenis. Vizaĝe al objektiva realo li prenis la sintenon de akcepto, kaj klopodis adapti sian sintenon, sed ne volis ŝanĝi la realon.
Li venis al la kompreno, ke oni ĉiam povas trovi unu pli konstruivan manieron, en kiu ekzistas rifuzo kaj kontraŭdiro unuflanke kaj akcepto aliflanke. Li aldonis, ke ni povas sukcesi trovi pozitivan manieron por alfronti situacion, nur se ni pritraktas la problemon laŭ la opinio konstruiva al ni. Sed ĉi tiu ĉionspita sinteno ankaŭ havas sian limitigitecon.
Eble tio estas la sinteno rifuzi alfronti la malpuran, mizeran kaj seriozan situacion, kaj la maniero devigi sin resti en sia komforta nesto. Pli ol tio oni devus preferi la pozitivan kaj senpartian sintenon por kapklare alfronti la realaĵon, la sintenon, kiu eble estas pli reala. Akceptado de la realo estas pli grava ol pozitiva alfrontado al la realo, ĉar tio estas la malo de negativa alfrontado al la realo kaj la sorto de plejparto de ni. La akceptado de la realo devas esti senpartia kaj konforma al la faktoj. Tio estas nek la problemo pri boneco kaj malboneco nek la problemo pri pozitiveco kaj negativeco. La fakto estas fakto. Ĉi tiuj adjektivoj originas de la homa juĝo. Kaj la senpartia rigardo signifas, ke oni devas sobre trakti problemon .
Sed kiam ni alvizaĝas la gravajn situaciojn, tiu ĉi pozitiva sinteno havas grandan valoron por ni kaj aliaj. Ni povas diri, ke traktado pri problemo ne ekskluzivas la klaran kapon, kun kiu ni povas ekhavi pozitivan sintenon. Tio estas la sinteno de bonkora kaj grandanima homo, kiu sin esprimas al aliaj kaj la mondo. Ne estas ke li rifuzas vidi realon, sed en sia koro li jam decidas oferi sian plej bonan parton. Se ni ne trompas nin, estas eble vidi la pozitivan flankon de la aferon en ia senco. Do, ĉu la samo okazas, kiam ni enamiĝas al iu? Kiam ni amas iun, ni dediĉas specialan atenton al la amato, kiu montras sin la plej bela en niaj okuloj.
El tiu ĉi rakonto ni povas eltiri la jenan revelacion:
Kia ajn malfacila situacio ni troviĝas, se nur ni havas optimisman kaj pozitivan sintenon, ni povas venki ĉiujn malfacilojn kaj akiri la feliĉon propran al ni mem.
esperantigis Lin Leming
Jerry est gérant dans la restauration à Philadelphie. Il est toujours de bonne humeur et a toujours quelque chose de positif à dire.
Quand il déménage, plusieurs serveurs et serveuses sont prêts à lâcher leur job pour le suivre d’un restaurant à un autre pour la seule raison qu’ils admirent son attitude. Il est quelqu'un qui motive naturellement. Quand un employé file un mauvais coton. Jerry est toujours là pour lui faire voir le bon côté choses. Curieux, je suis allé voir Jerry un jour pour lui demander: "Je ne comprends pas. Il n'est paspossible d’être toujours positif comme ça, partout,.tout le temps. Comment fais-tu?"
Et Jerry de répondre：“Tous les matins à mon réveil，je me dis que，aujourd’hui，ou bien je choisis d’être de bonne humeur, ou bien je choisis d’être de mauvaise humeur. Je choisis toujours d’être de bonne humeur.
Quand il arrive quelque incident déplorable, ou bien je choisis d'en être la viktime, ,ou bien je choisis d’en tirer une leçon. Quand quelqu'un vient se plaindre à moi, ou bien je choisis d'entendr être la victime, ou bien je choisis d’en tirer une leçon. Quand quelqu’un vient se plaindre à moi, ou bien je choisis d’entendre sa plainte, ou bien j’essaie de lui faire voir le bon côté de la chose.
"Mais ce n'est pas toujours si facile", lui dis-je. Et Jerry d'enchaîner: "La vie, c'est une question de choix. On choisit sa façon de réagir aux situations. On choisit de quelle façon les autres peuvent nous influencer ou non. On choisit d'être de bonne humeur ou de mauvaise humeur. On choisit de vivre sa vie de la manière qui nous convient."
Plusieurs année plus tard, ĵ’entends dire que Jerry a fait incidemment ce qu’on ne doit jamais faire dans la restauration: il a laissé déverrouillée la porte arrière du restaurant un bon matin et il s’est fait surprendre par trois voleurs armés. En essayant d’ouvrir le coffre fort, sa main tremblante de nervosité, il n’arrivait pas à faire la combination numérique. Un des intrus a paniqué et a tiré. Heureusement pour Jerry, les choses n’ont pas traîné et il a été vite transporté à l’hôpital. Après dix-huit heures de chirurgie et des semaines de soins intensifs, Jerry a reçu son congé de l’hôpital avec des débris de la balle qu’on avait réussi à lui retirer du corps.
J'ai revu Jerry six mois après l'incident et je lui ai demandé comment il réagissait à tout ça."Si j'allais mieux que ça, dit-il, nous serions deux: mon jumeau et moi. Tu veux voir les cicatrices?" Je n'ai pas voulu voir la blessure mais je lui ai demandé ce qui lui avait passé par la tête au moment du vol. Et Jerry de dire:"La première chose qui m'est venu à l'idée est que j'aurais dû fermer à clé la porte arrière du restaurant. Et puis, étendu sur le plancher après m'être fait tiré une balle, je me suis souvenu que je pouvais encore faire un chois: ou bien de vivre ou bien de mourir. Et j,ai choisi de vivre.
"T'as pas eu peur?" lui dis-je. Et li de répondre:"Les ambulanciers ont été bien corrects. Ils n'ont pas cessé de me dire que tout allait bien. Mais en entrant dans le bloc opératoire de l'hôpital, j'ai vu l'expression faciale. des médecins kaj des infirmières et, là, je eu peur. J'ai vu dans leurs yeux que j'étais un homme mort et j'ai su que je devais agir vite,".
"Et alors, Qu'as-tu fait?" "Et bien, mon ami, il y avait une grosse infirmière qui me bombardait de question; elle voulait savoir si j'étais allrgique à quelque chose. Mi diris jes, et les médecins et les infirmiès se sont arrêtés pour entendre ce que ĵ’allais leur dire. J'ai apris une profonde respiration et je leur ai dit que j’étais allergique aux balles de fusil! Quand ils ont eu cessé de rire, je leur ai dit que j’avais fait le choix de vivre et qu’ils feraient mieux de m’opérer comme si j’étais un homme vivant plutôtqu’un homme mort!”
Jerry a survécu grâce à l’expertise des médecins mais aussi grâce à attitude étonnante! J’ai appris de lui que, à tous les jours, nous devons faire des choix: ou bien aprécier pleinement de la vie ou bien de s'y emmerder tant qu'on veut. La seule chose qui nous appartient et que personne ne peut contrôler, ni nous enlever, ce sont nos attitude. Alors, quand on peut cultiver des attitude positives, tout le reste est de la petite bière.
Devant un texte de ce genre, un philosophe fera immédiatement un raprochement avec le stoïcisme. Il y a des choses qui ne dépendent pas de nous: le cours du destin, la réalité telle qu'elle se présente, il y a des choses qui dépendent de nous: à savoir l'usage de nos représentation, nos choix donc en définitive, notre attitude face au monde. Jerry l'a compris. Il prend les choses comme elles viennent en s'efforçant de changer son attitude et non pas de vouloir changer la réalité.
Il a saisi, qu'il y a toujours une manière d'attraper la cruche qui est plus constructive. Une anse est celle du refus, de la contrariété, l'autre est celle de l'acceptation. Jerry ajoute même qu'il est toujours possible de "positiver" une situation,en cherchant par quel côté elle peut-être constructive pour nous. Cettte idée de vouloir positiver à tout prix a cependant ses limites.
Ce peutêtre une manière de se forcer à une sorte d’euphorie creuse en refusant de voir une réalité plus ou moins sordide, triste, ou dramatique. Il est plus essentiel de regarder lucidement la réalité en face, avec neutralité, que de chercher toujours à positiver en toute occasion. Accepter est plus important et plus fondamental que de représenter de manière positive, ce qui n’est après tout que le revers de représenter de manière négative, ce qui est le lot de la plupart d’entre nous. L’acceptation est par nature neutre. De la réalité, nous ne pouvons dire, que cela est. Ĉ’est ni bien, ni mal. Ce n’est ni positif, ni négatif. Cela est. Ces qualificatifs proviennent du jugement. Et ce regard neutre est celui de la lucidité.
Mais il est vrai que ce sourire face aux circonstances a une grande valeur à la fois pour soi et aussi pour les autres et on peut dire que voir ce qui est positif n’exelut par la lucidité,mais lui succède. C’est le regard d’un homme bon, généreux, dont le cæur spontanément s’épanche vers le monde et vers les autres. Ce n’est pas qu’il refuse de voir, c’est qu’il a décidé en son cœr de donner le meilleur. Voir le coté positif d’unesituation, c’est encore voir en un sens, à condition qu’il ne s’agisse pas d’une tromperie de l’ego. D’ailleurs, n’est-ce pas ce qui se produit spontanément lorsque nous aimons? Quand nous aimons, nous sommes sensible à la personne aimée et nous portons sur elle un regard tendre qui voit d’abord ce qui est positif.