Profesoro havis kutimon: ĉe diplomitiĝo de siaj studentoj, li donacis al ili purpuran kordonon, sur kiu skribiĝis orkoloraj vortoj:
“Ĉirkaŭaj homoj alportas al mi grandegan diferencon”
Profitante de ĉi tiu okazo, li diris al ĉiu studento ties meritojn kaj eksplikis, kial tiu fariĝis malsama pro la kurso, kiun li donis.
Iun tagon li volis apliki ĉi tiun metodon al la komunumo kun postulo al liaj studentoj, ke ili transdonacu la kordonojn al tiuj, kiujn ili konis kaj kiuj povis alporti al ili ŝanĝiĝon.
Li donis al ili po 3 kordonojn kaj diris al ili:
“Donu purpuran kordonon al tiu, kiun vi elektis, kaj sciigu al li, kial li alportis al vi ŝanĝon. Poste donu al li du aliajn kordonojn kaj postulu, ke li agu laŭ via sama maniero... Kaj post tio prezentu raporton al mi.”
Unu el la studentoj donis kordonon al sia mastro, ĉe kiu li labori partatempe dum sia studado. Kvankam la mastro estis flamiĝema, la studento aprecis lin.
Mi tre admiras ĉion, kion vi faris. Al mi vi estas vere genia kaj justema. Ĉu vi povas permesi, ke mi alligu ĉi tiun purpuran kordonon al via jako kiel mian dankemon al vi?"
Tre surprizite, la mastro tamen respondis: "Nu, bone, kompreneble..."
La studento daŭrigis: “Ĉu vi do povas ankaŭ konsenti redoni aliajn du purpurajn kordonojn al iu, kiu povas kunpreni al vi ŝanĝon, kiel mi ĵus faris? Ĉi tiu estas enketo, kiun nia universitato estas faranta.”
“Konsentite.”
Vespere la mastro revenis hejmen, kun la kordono sur la jako. Salutinte sian 14-jaran filon, li diris: "Hodiaŭ mi renkontis strangan aferon. Mia dungito donacis al mi purpuran kordonon, sur kiu skribiĝas 'Ĉirkaŭaj homoj alportas al mi grandegan diferencon'. Jen vidu. Li ankoraŭ donis al mi alian kordonon kaj petis al mi transdoni ĝin al tiu, kiu estas multe grava por mi. Kvankam mi estas tre laca hodiaŭ, mi, sur la revena vojo, pensis, ke mi transdonos ĝin al nur unu homo. Nu, mi ofte vin riproĉas pro tio, ke vi ne diligente lernas, nur volas eliri kun viaj kunuloj kaj malordigas vian ĉambron... sed ĉi-vespere mi volas diri al vi, ke vi estas grava por mi. Vi kaj via patrino alportis ŝanĝon al mia vivo, kaj mi esperas, ke vi akceptu ĉi tiun purpuran kordonon, kiu montras mian amon. Kvankam mi malmulte interparolas kun vi, vi tamen estas brila junulo."
Tuj kiam li finis sian parolon, lia filo ekploregis, tremante tra la tuta korpo.
Ĉirkaŭprenante lin per siaj brakoj, la patro diris: "Nu, nu... ĉu miaj vortoj vundas vin?" "Ne, paĉjo...sed... mi jam decidis min mortigi morgaŭ, kion mi jam planis. Ĉar, kvankam mi faris grandajn penojn por plaĉi al vi, mi kredis, ke vi ne amas min. Nun ĉio ŝanĝiĝis..."
El tiu ĉi rakonto ni povas eltiri la jenan revelacion:
Se oni oferas sian propran amon, la tuta mondo ankaŭ ŝanĝiĝos pro la amo.
esperantigis Lin Leming el LES HISTOIRES PHILOSOPHIQUES
(法语原文） Un professeur
avait l’habitude, en fin d’études, donner de à ses étudiants un cordon
violet sur lequel on pouvait lire “Qui je suis fait toute la différence
imprimé en lettres dorées. Il disait à
chaque étudiant à cette occasion pourquoi il l’appréciait et pourquoi le
cours était différent grâce à lui. Un jour, il a
l’idée d’étudier l’effet de ce processus sur la communauté, et envoie ses
étudiantsremettre des cordons à ceux qu’ils connaissent et qui “font la
différence”. Il leur donne
3 cordons en leur demandant ceci: “remettez un
cordon violet à la personne de votre choix en lui disant pourquoi elle fait
la différence pour vous, et donnez-lui deux autres cordons pour qu’elle en
remette un elle-même et ainsi de suite. Faites-moi ensuite un compte-rendu
des résultats.” L’un des
étudiant s’en va, et va le remettre à son patron (car il travaillait à
mi-temps) un gars assez grincheux, mais qu’il appréciait. “Je vous
admire beaucoup pour tout ce que vous faites, pour moi vous êtes un
véritable génie créatif et un homme juste. Accepteriez vous que ĵ’accroche
ce cordon violet
“Je vous admire beaucoup pour tout ce que vous faites, pour moi vous êtes un véritable génie créatif et un homme juste. Accepteriez-vous que ĵ’accroche ce cordon violet àvotre veste en témoignage de ma reconnaissance?”
Le patron est surpris, mais répond “Eh , bien, euh, oui, bien sûr...”
Le garçon continue “Et accepteriez-vous de prendre des 2 autres cordons violets pour les remettre à quelqu’un qui fait toute la différence pour vous, comme je viens de le faire? Ĉ’estpour une enquête que nous menons à l’université.”
“D’accord.”
Et voila notre homme qui rentre chez lui le soir, son cordon à la veste. Il dit bonsoir àson fils de 14 ans, et lui raconte: “Il m’est arrivé untruc étonnant aujour’hui. Un de mes employés m’a donné un cordon violet sur lequel il est écrit, tu peux le voir, “Qui je suis fait toute la différence”. Il m’en a donné un autre à remettre à quelqu’un qui compte beaucoup pour moi.
La journée a été dure, mais en revenant je me suis dit qu’il y a une personne, un seule, à qui j’aie envie de le remettre.
Tu vois, je t’enqueule souvent pqrce que tu ne travailles pas assez, que tu ne penses qu’à sortir avec tes copains et que ta chambre est un parfait foutoir... mais ce soir je voulais te dire que tu es très important pour moi. Tu fais, avec ta mère, toute la différence dans ma vie et ĵ’aimerais que tu acceptes ce cordon violet en témoignage de mon amour. Je ne te le dis pas assez, mais tu es un garçon formidable!”
Il avait à peine fini que son fils se met àpleurer, pleurer, son corps tout entier secoué de sanglots.
Son père le prend dans ses bras et lui dit: “Ça va, ça va... est-ce que ĵ’ai dit quelque chose qui t’a blessé?” “Non papa... mais... ĵ’avais décidé de me suicider demain. J’avais tout planifié parce que ĵ’étais certain que tu ne m’aimais pas malgré tous mes efforts pour te plaire.Maintenant tout est changé...”