致母亲
杨 柳 红

1988年12月27日的香港大雨，晚与母亲通话又闻北京落雪

下雨的天气
在冬日里
怎能不让我想念
我的季节
——那等雪的日子
以及那份降雪的欢喜
你也一定知道
我浑身湿湿地站着接雨
脸上淌着些水粒粒
心里想说的那篇话
拿着听筒时
呆呆的丑模样

你是爱　你是温暖
你是冬天里厚厚的雪
你是恒久的
在所有我能够感知的地方
我把你贮存
你是唯一属于我的
而我也属于你
无论多喧闹
无论多么遥远
无论这里的冬天给不给我雪
我会深深地沉浸
深深地埋进
　　你的爱
　　　你的温暖
　　　　你的厚厚的
　　　　　雪里……

Dediĉe Al Mia Patrino

Yang Liuhong

En Hongkongo pluvegis je la 27-a de decembro, 1988. Kiam mi konversaciis telefone kun mia patrino, mi informiĝis pri neĝado en Pekino

 vetero pluva

en tempo vintra

min sopirigas senmotive

jen al sezono mia—

tiuj tagoj por atendi neĝon

kaj l’ ĝojo ĉe neĝfalo

vi certe scias

ja kion mi paroli volis

kiam mi en pluvo staris

akvgute survizaĝe

kaj mian stultan agmanieron

kiam mi tenis la aŭdilon

vi estas am’ kaj varmo

vi estas diktavola neĝo

vi estas ja eterna

en ĉiuj lokoj jen senteblaj de mi

mi vin konservos

vi apartenas sole al mi

kiel ajn brua

kiel ajn dista

ĉu al mi donas neĝon la ĉi-tia vintro aŭ ne

profunde mi min trempos

profunde mi min enterigos

   en vian amon

      en vian varmon

         en vian dikan

            tavolon de neĝeroj...

                 elĉinigis Tong Liang