做一个战士
巴  金

一个年轻的朋友写信问我：“应该做一个什么样的人？”我回答他：“做一个战士。”另一个朋友问我：“怎样对付生活？”我仍旧答道，“做一个战士。”

《战士颂》的作者曾经写过这样的话：我激荡在这绵绵不息、滂沱四方的生命洪流中，我就应该追逐这洪流，而且追过它，自己去造更广、更深的洪流。

我如果是一盏灯，这灯的用处便是照彻那多量的黑暗。我如果是海潮，便要鼓起波涛去洗涤海边一切陈腐的积物。
这一段话很恰当地写出了战士的心情。

在这个时代，战士是最需要的。但是这样的战士并不一定要持枪上战场。他的武器也不一定是枪弹。他的武器还可以是知识、信仰和坚强的意志。他并不一定要流仇敌的血，却能
更有把握地致敌人的死命。

战士是永远追求光明的。他并不躺在晴空下享受阳光，却在暗夜里燃起火炬，给人们照亮道路，使他们走向黎明。驱散黑暗，这是战士的任务。他不躲避黑暗，却要面对黑暗，跟
躲藏在阴影里的魑魅、魍魉搏斗。他要消灭它们而取得光明。战士是不知道妥协的。他得不到光明便不会停止战斗。

战士是永远年轻的。他不犹豫，不休息。他深入人丛中，找寻苍蝇、毒蚊等等危害人类的东西。他不断地攻击它们，不肯与它们共同生存在一个天空下面。对于战士，生活就是不
停的战斗。他不是取得光明而生存，便是带着满身伤疤而死去。在战斗中力量只有增长，信仰只有加强。在战斗中给战士指路的是“未来”，“未来”给人以希望和鼓舞。战士永远不会失去青春的活力。

战士是不知道灰心与绝望的。他甚至在失败的废墟上，还要堆起破碎的砖石重建九级宝
塔。任何打击都不能击破战士的意志。只有在死的时候他才闭上眼睛。
战士是不知道畏缩的。他的脚步很坚定。他看定目标，便一直向前走去。他不怕被绊脚石摔倒，没有一种障碍能使他改变心思。假象绝不能迷住战士的眼睛，支配战士的行动的是
信仰。他能够忍受一切艰难、痛苦，而达到他所选定的目标。除非他死，人不能使他放弃工作。

这便是我们现在需要的战士。这样的战士并不一定具有超人的能力。他是一个平凡的人。每个人都可以做战士，只要他有决心。所以我用“做一个战士”的话来激励那些在彷徨、苦闷中的年轻朋友。
                         1938年7月16日在上海
　

Fariĝi la Batalanto

Bakin

  Juna amiko letere demandis min, “Kia homo mi devas fariĝi?” Mia respondo estis, “Fariĝi la batalanto.” Alia amiko demandis, “Kiel trakti la vivon?” Mi donis la saman respondon, “Fariĝi la batalanto.”

  La verkinto de Odo al Batalantoj skribis: kiam mi tangas en la seninterrompa, torenta diluvfluo de la vivo, mi devas ĝin kuratingi, eĉ antaŭigi, por krei pli vastan kaj pli profundan diluvfluon per mi mem.

  Se mi estus lampo, ĝi devus esti uzata por lumigi tavolojn de mallumo; se mi estus tajdo, mi devus levi ondojn por forlavi ĉiujn putriĝintajn feĉojn ĉe la marbordo.

  Tiuj vortoj estas konvena priskribo pri tio, kion la batalanto havas en la koro.

  Tio, kion ĉi tiu epoko plej bezonas, estas  la batalanto, kiu nenecese iras al la batalkampo armita per pafilo kaj kies armilo ankaŭ nenecese estas fusilo kaj kugloj. Lia armilo povas esti, scio, kredo kaj firma volo. Nenecesas, ke li devas fluigi la sangon de la malamiko, sed pli grandan certecon li havas por sendi la malamikon al morto.

  La batalanto ĉiam sin turnas al lumo. Li neniel kuŝiĝas sub la suna ĉielo por ĝui sunradiojn, sed bruligas torĉon en malluma nokto por lumigi la vojon por popolanoj kaj konduki ilin al aŭroro. Dispeli mallumon, tio estas la tasko por la batalanto. Li neniel eviti mallumon, sed alfrontas al mallumo kaj luktas kontraŭ demonoj kaj diabloj kaŝitaj en mallumo. Li volas neniigi ilin por akiri lumon. Li ne konas kiel cedi al kompromiso nek ĉesas sian bataladon, se li ne akiras lumon.

  Ĉiam juna, la batalanto ne hezitas nek ripozas. Li iris profunden en homamason por serĉi tiajn malutilaĵojn al la homaro. kiaj muŝoj kaj venenaj moskitoj. Li faras senĉesajn atakojn al tiuj aĉaĵoj, ne volante ekzisti kun ili sub la sama ĉielvolbo. Por la batalanto, vivo signifas senĉesan bataladon. Se li ne povas gajni lumon por sia ekzisto, li preferas morti kun la korpo plena je vundaj ĉikatroj. Dum batalado kreskas nur la forto kaj pli solidas la kredo ĉe li. Tio, kio montras la vojon al la batalanto dum batalado, estas “estonteco”, kiu prezentas esperon kaj kuraĝigon. La batalanto neniel perdas la viglecon de juneco.

  La batalanto konas nek malkuraĝon nek malesperon. Sur la rubo de malvenko, li eĉ rekonstruas la naŭ-etaĝan pagodon per rompitaj brikoj. Neniu batoj povas frakasi lian volon. Nur kiam li falas morte, li fermas siajn okulojn.

  La batalanto ne konas malcedemon. Li havas firmajn paŝojn. Kiam li lokalizas la celon, li antaŭeniras sen ajna deflankiĝo. Li ne timas la faligan ŝtonon, kaj neniu obstaklo povas ŝanĝi lian penson. Falsaj fenomenoj ne  povas konfuzi lian rigardon, kaj tio, kio regas lian agadon, estas lia kredo. Ĉiujn malfacilojn kaj suferojn li povas elteni por atingi la de li elektitan celon. Escepte de tio, ke li devas formorti, neniu povas igi lin forlasi lian laboron.

  Jen ni nun bezonas tian batalanton. Li estas ordinara homo, nenecese kun superhoma kapablo. Ĉiu povas fariĝi la batalanto, se li havas decidemon por fari tion. Tial per la vortoj “fariĝi la batalanto” mi spronas tiujn junajn amikojn, kiuj ankoraŭ dronas en hezitemo kaj ĉagreno.

                                                          la 16-an de julio, 1938, Ŝanhajo

                                                                  esperantigis  Yang Fang