一棵开花的树

席慕容

如何让你遇见我
在我最美丽的时刻

为这
我已在佛前求了五百年
求佛让我们结一段尘缘
佛於是把我化做一棵树
长在你必经的路旁

阳光下
慎重地开满了花
朵朵都是我前世的盼望

当你走近
请你细听
那颤抖的叶
是我等待的热情

而当你终於无视地走过
在你身後落了一地的
朋友啊
那不是花瓣
那是我凋零的心

Floranta Arbo

kiele renkontigi vin jen kun mi

en la momento kiam mi plej belas

por tion realigi

mi preĝis al Buda’ jam kvin cent jarojn

por nia amligiĝo

Budao fine ŝanĝis min en arbon

kreskantan ĉe la vojo frekventita de vi

en la sunlumo

diskrete pompas floroj

—sopiroj miaj antaŭvivaj

proksimiĝante

vi aŭskultadu atenteme

folioj tiuj tremetantaj

—atenda vervo mia

vi tamen preterpasis ignorante

la falintaĵojn post vi

amik’

aĥ, tiuj estas ne petaloj

sed mia koro velkiĝinta

                                                elĉinigis  Lin Lin