微笑

                            老   舍

     我将怎样得到，
　　一个钦佩我的微笑；
　　钦佩里没有情爱的纠缠，
　　使我自由，并且骄傲！
　　似乎猛然地想到：
　　她永不因钦佩而微笑，
　　她不赐给自由，更不许我骄傲；
　　宇宙缩小得似颗珍珠，多喒她那么一笑。
　　再想想吧，更觉可恼：
　　我自己能否因钦佩而微笑？
　　能否读她象读一本奇书？
　　就是奇书不也曾使我颠倒？
　　况且相视无言，
　　镶着珍珠的那么两朵微笑！
　　前来，前来，前来！
　　天仙魔鬼齐声喊叫。
　　我向旷野里跑，深林里藏；
　　在小梦里又遇见那个微笑！
　　我将怎样得到，
　　一个钦佩我的微笑；
　　钦佩里没有情爱的纠缠，
　　使我自由，并且骄傲！

Laoshe

Kiel povus mi rikolti

adoreman la rideton.

En ĝi ne troviĝas ama implikaĵo,

sed ĝi donas al mi kaj libron kaj fieron!

Mi subite pensas pri ŝi,

kiu ne ridetas pro adoro

nek liberon nek fieron donas al mi.

Pro rideto ŝia l’ univers’ perlosimile malgrandiĝus.

Plua pens’ min des pli ĝenas:

ĉu mi povus pro ador’ rideti?

ĉu povas mi ŝin legi kiel libron miran?

eĉ se tia, ĝi ne povis min ekstazi?

Plie ni senparole alvizaĝis unu al alia

nur du ridetnuboj perlo-inkrustitaj naĝas sur la vangoj.

Venu, venu, venu!

Feoj kaj demonoj krias unuvoĉe.

Mi forkuris sovaĝejon, kaŝas en arbaron.

En la sonĝ’ mi renkontiĝis kun rideto tia!

Kiel povus mi rikolti

adoreman la rideton?

En ĝi ne troviĝas ama implikaĵo,

sed ĝi donas al mi kaj libron kaj fieron!

                                         elĉinigis Zafo