鸡嫂

仇甫全

  当二娃背上背兜，正准备出门赶场时，邻居鸡嫂抱着一捆儿篾片．笑嘻嘻地走进了二娃小院。

  一见鸡嫂到，二娃心头一惊，连忙转身回屋，放下用草帽盖住的背兜。马上出门，将屋门紧锁住，然后，才结结巴巴地同鸡嫂打招呼：“请……坐……”。

  鸡嫂“嘻嘻”一声，放下篾片，望了眼二娃阶沿上那唯一出座位 —— 一块枕头般的青油光石，没有下坐，开门见山地告诉二娃，说是来给他编鸡笼。

   鸡嫂又叫桔嫂，去年带领村里群众发展商品生产，栽上了柑桔，不过远水难解逝渴，柑桔要三年才见效益，于是，她又当上了一年见收入的养鸡专业户，同时帮左邻右舍也养起了鸡。二娃去年贷款买回了鸡，不会科学饲养，一跑出门便不见踪影，从那以后，这个快三十岁的光棍，再没搞啥副业，日子过得紧巴巴的。开门见山地告诉二娃，说是来给他编鸡笼。

  “二娃,今天赶场又要去卖米？”鸡嫂知道，二娃背背兜出门八成是去赶场，赶场就要打馆子，打馆子就要花钱，花钱就得卖口粮。

  “嗯……不……”二娃心头有鬼，说话吱吱唔唔，结结巴巴。

  “嘻哪，今天咋搞的？喝了结巴尿了？”心直口快的鸡嫂，在阶沿上选定了编鸡笼的地点，便向二娃下令“来，编鸡笼，你来给我当下手 —— 拿砍刀来！”

  拿砍刀，砍刀在屋里哩，娃想，千万莫去开门，要不然，这鸡嫂一头闯进屋，岂不惹下祸，机灵的二娃扯谎道：“砍刀……丢……”

  鸡嫂“嘻嘻”两声，然后走出二娃小院，回家拿砍刀等工具去了。

  二娃跟着出小院大门，见鸡嫂真朝她家院子去，才连忙连忙转身回屋，将用草帽盖着的背兜塞进床下的黑角落中，再转身提出那台不知从何处搞来的破收音机，出门，将门锁住，将收音机开到最大音量，放在门坎上。这收音机唱着，象一尊门将，破着嗓子向人们宣告：外人免进！

  做完这—切，二娃心略平静些，心头又猜着谜；这鸡嫂今天真是来绐我编鸡笼？

  当真是！看，笑嘻嘻，鸡嫂，左手拿砍刀铁丝，右手拿鸡饲槽，又朝二娃小院走来了。

  “嘻嘻，嫌冷清了？”见二娃收音机里唱着迪斯科乐曲，鸡嫂打趣地：“等养鸡，栽种柑桔翻了稍，引个媳妇来就热闹了——我当媒人！”

  “嗯......不......”

  编鸡笼，是鸡嫂的拿手戏。鸡嫂忙着编，二娃按鸡嫂指令递工具。不知是二娃心头有鬼，还是心不在焉，鸡嫂要这样，二娃递成了那样。

  “咋？又在想媳妇了？”鸡嫂要铁丝，二娃递去砍刀。

  “呵......不......”不管鸡嫂咋个逗，二娃不起气，心想：只要你莫进我屋，就万谢！

　糟，鸡嫂果然停下手中活，朝二娃屋门走去——呵，老天保佑，这鸡嫂可还是去砸门，而是去拧小收音机音量——鸡嫂想借这编鸡笼的机会，绐二娃传点养鸡经。

   “我想边听你......边听......”二娃又赶忙将收音机开到最大音量。

  天黑，二娃出院门，见四下无人，便回到自己屋中，钻进床底下，从背兜中取出那个神秘的东西，在夜色的掩护下，悄悄走进鸡嫂的大院门，又悄悄地归还在鸡嫂的鸡笼中......

Bofratino Kokino

Qiu Fuquan

  Ĵus kiam Erwa kun dorskorbo surdorse eliris por viziti foiron, lia najbarino Bofratino Kokino ridetante eniris en lian korteton kun fasko da bambuaj strietoj en la brakoj.

   Ekvidinte Bofratinon Kokino, Erwa iom konsterniĝis. Li haste sin turni en la ĉambron, demetis la korbon kovritan per pajloĉapelo, senprokraste eliris kaj firme ŝloŝis la pordon. Poste, li eksalutis ŝin balbute: "Bonvolu... sidiĝi."

  Bofratino Kokino ekridetis. Ŝi demetis la bambustrietojn kaj ĵetis sian rigardon al la ununura sidloko — al kapkusenforma ŝtonpeco sur la pordŝtupo. Sed ŝi ne sidiĝis. Ŝi nur diris senĉirkaŭfraze al Erwa, ke ŝi venas por plekti kokinan kaĝon por li.

  Antaŭe oni nomis ŝin  Bofratino Oranĝo anstataŭ Bofratino Kokino. Pasintjare ŝi gvidis la vilaĝanojn planti oranĝarbojn por disvolvi la varan produktadon. Sed oni ne povis sin desoifigi per akvo tro malproksima. La plantitaj oranĝarboj donos profiton nur post tri jaroj. Do ŝi denove fariĝis kokinbredistino, kiu povis sin ekprofitigi en nur unu jaro, kaj samtempe helpis aliajn ankaŭ bredi kokinojn. Pasintjare Erwa aĉetis kokinojn per pruntita mono, sed pro liaj mankoj de breda tekniko kaj kokinkaĝoj, la endomaj kokinoj fariĝis la sovaĝaj, kiuj ne plu revenis kurinte eksteren. De tiam, tiu senedzina viro preskaŭ tridek-jara faris nenian kromokupon plu kaj sian vivon li tenis ne facile.

  "Erwa, ĉu vi denove vizitos la foiron por vendi milion?" Bofratino Kokino bone sciis, ke okdekpocente li iros al la foiro kun dorskorbo, kaj ke li certe vizitos restoracion en la foiro, en la restoracio li certe elspezos monon kaj por la mono li devos forvendi sian grenon.

   "Hum...ne, ne." Erwa balbutis hezite, ĉar en sia koro li kaŝis ion.

  "Hihi, kio okazis al vi? Ĉu vi trinkis balbutigan akvon?" Malkaŝema Bofratino Kokino trovis sur la pordŝtupo taŭgan lokon por plekti kaĝon kaj ekordonis al Erwa, "Venu! Mi pleku kaj vi faru helpon. Alprenu hakilon!"

  Hakilo? La hakilo ja estis en la ĉambro! Erwa ekpensis, ke li nepre ne malfermu la pordon. Alie, Bofratino Kokino enĉambriĝus kaj tio kaŭzos grandan incidenton. La sprita Erwa mensogis: "Hakilo? Mi perdis."

  Bofratino Kokino denove klukis kaj eliris el la korteto por alpreni la hakilon kaj aliajn ilojn el sia propra domo.

  Erwa sekvis ŝin ekster la pordon. Vidinte, ke ŝi vere iras al sia korto, li haste turnis sin al la ĉambro, puŝis la dorskorbon kovritan per pajloĉapelo en la malhelan angulon sub la lito, elprenis malnovan radioricevilon, kiun oni ne scias de kie li prenis, eliris, ŝloŝis la pordon, ŝaltis la aparaton je plena sonvolumeno kaj metis ĝin sur la sojlon. La radio eliganta kantojn kvazaŭ pordogeneralo anoncus per sia raŭka voĉo: "Neniu alia rajtas eniri."

  Post tio, Erwa iom trankviliĝis, tamen ankoraŭ dubis, ĉu Bofratino Kokino vere venas plekti kaĝon por li.

  Jes, vere. Ridetante, Bofratino Kokino denove alpaŝis al la korteto de Erwa kun hakilo kaj fera drato en la maldekstra mano kaj kokina drogo en la alia.

  "Hihihi... Ĉu vi sentas solecon?" Aŭdinte, ke la radioaparato disaŭdigas dancmuzikon por Disko, Bofratino Kokino ekŝercis, "Post kiam vi vin riĉigos per bredado de kokinoj kaj plantado de oranĝarboj, vi prenu ĉarman edzinon. Tiam vi ne plu sentos solecon. Mi estu la svastino por vi."

  "Hum...Ne."

  Bofratino Kokino lertis je plektado de kaĝoj. Ŝi sin okupis en la plektado dum Erwa transdonis ilojn laŭ ŝia ordono. Oni ne scias, ĉu pro tio kaŝita en lia koro aŭ pro lia distriteco, kiam ŝi postulis ĉi tion, Erwa transdonis alian.

  "Kio okazis al vi? Ĉu vi denove eksopiris al la ĉarma edzino?" Bofratino Kokino postulis feran draton dum Erwa transdonis al ŝi hakilon.

  "Hum...ne." Malgraŭ la ŝerco de Bofratino Kokino, Erwa neniel povis incitiĝi. Li senĉese pensis en si, "Mi dankas vin se vi tenus vin ekster mia ĉambro."

 Ho, terure! Bofratino Kokino vere demetis la plektaĵon kaj iris al la pordo de la ĉambro — Haj, dankon al Ĉielo! Ŝi ne provis malfermi la pordon, sed nur malplilaŭtigis la sonon de la radio. Ŝi volis instrui Erwa pri breda tekniko profite de la tempo kiam ŝi plektis la kaĝon.

   "Mi volas, ke mi kaj aŭskultu vin, kaj aŭskultu..." Erwa haste replilaŭtigis la sonon je plena volumeno.

  Bofratino Kokino ne plu zorgis pri tio. Plektante, ŝi laŭte ekparolis pri la tekniko de bredado: Kia kokino estas plej bona. Kiel oni kuracu infektan malsanon por kokinoj, k.a.

  Poste, Bofratino Kokino diris al Erwa, ke krom bredi kokinojn plej bone bredu ankaŭ anseron (laŭ ŝia propra sperto), ke la ansero estu gardisto por kokinoj. Se alvenas galuputoro, la ansero ekgrakas kaj per tio fortimigos la kokinŝteliston...

  "Hihi...ansero ankoraŭ povas anonci la alvenon de senvosta ŝtelisto." Bofratino diris senatente, "Hieraŭ nokte, aŭdinte la grakon de ansero, mi opiniis, ke alvenus galputoro kaj ne eliris. Sed kiam mi bredis kokinojn ĉimatene, mi trovis, ke mankas mia flava kokino. Se tiam mi ellitiĝus — feran draton. Donu al mi feran draton!"

  "..." stupora Erwa transdonis hakilon!

  Post nelonge, la tute nova kaĝo aperis sub la pordŝtupo de Erwa. La finfine elstuporiĝinta Erwa volis esperimi sian dankemon al Bofratino Kokino, tamen pro balbuto li povis diri nenion. Kolektinte sian ilaron, Bofratino Kokino elprenis novan monbileton por dek-juanoj kaj enmanigis ĝin al Erwa, ke li iru al la bredejo por aĉeti kokidojn.

  Fiksrigardante la novan kaĝon kaj ankaŭ la varman monbileton, Erwa emociiĝis. Li eksentis sian koron varma kaj la nazon acidetan. Du kristalaj larmogutoj sin rulis en liaj okulkavoj.

  Li ne rimarkis,kiam foriris Bofratino Kokino.

  Noktiĝinte. Erwa elkortiĝis. Rigardante, ke neniu troviĝas ĉirkaŭe, li revenis en sian ĉambron, rampis sub la liton kaj elprenis la misteran objekton el la dorskorbo. En protekto de la obskura mallumo, li glitis en la korton de Bofratino Kokino kaj ŝtele remetis ĝin en la kokinkaĝon...

                                                           elĉinigis  Ebudhano