MAO ZIFU

Vino

suno aŭ luno

grimacas ekster fenestro.

vento kun sablo sendas

folion skeleton en ĉelon;

eble jam vintro. sed tra korpo cirkulas ardo,

spite al nudeco. koro

naĝas nuda en botelo,

restante neinfektita.

kvankam ne mankas ratoj

kaj nek pokas skaraboj.

vino tordas tempon.

en la ĉelo ĉiam majo.

vivaĵoj aktivas tutan jaron,

ankaŭ mia cerbo for de vintrodormo.

kia ebriiga muzo!

vino transformas spacon.

mi vojaĝas inter mondoj

cisa kaj transa.

diurne, cisa mi kun transa

edzino kuŝas, dank' al

vino. mikse naskiĝlokaj

idoj niaj do nomatu XO

unua, dua ...

                                                ilustrita de Mao Zifu

           el Fonto 194, feb-1997