¡¡

   MAO ZIFU

Fosilio

dealte budho rigardadas ¡ª

firmas nur pagodo ĉiam.

oestraj malabstinaj uloj

finfine trafas rezignacion,

eĉ se l¡¯ avara kapo sur

alloga brusto de tentino.

vole nevole stoikas ĝainas ili.

tempo fridigas la eruptojn,

graso fariĝas kalcio.

strbo ne persistas plu.

en ŝtono loĝas bildoj ravaj,

atendas posteulan studon.

 

sed ja ¡ª ne lernu, ne imitu!

nia amo estas ludo,

ludaĉo inter karnoj. tion

povas atesti budho. tiel

nomata transcendec¡¯, frateco...

pruviĝas primaver¡¯ pentrita

sur folio falema,

vivaro estas produktaĵo

el sibarito. tamen

regas rezignaci¡¯, krom fari

amon, fabrikadi, ho,

estas tede! nin pardonu,

budho, spite al la nimbo,

inundas masoĥism¡¯, sadismo,

kaj ekshibicio profitigas.

juneco daŭras sur mamegoj.

ne riproĉu nin perversiaj.

graso fariĝos kalcio,

ĉiam durstaras nur pagodo.

iam ni strebis.

 

kaj l¡¯ kruc¡¯ ne apartenas

al ni, sed al la antikva judo.

volupto ne divideblas agape.

                                                ilustrita de Mao Zifu

¡¡

           el Fonto 194, feb-1997

                 

            Reen al Katalogo