ĦĦ

   Mao Zifu

Budheco en la sonoraj soloj

al miguel fern¨˘ndez

 post tralego de Ħ°el la sonoraj so1ojĦħ

 

budhano, ĉu vi? dubo.

el la sonoraj soloj

tamen emanas certe

nimbo de bodisatvo.

 

jen la medolo.

delica agonio vin serpentas.

la plej amata morto trovigas al vi rekarniĝon.

bodie bontas la spirito

inter fordiso kaj rekuno.

 

organe

somato, universo.

vi, mi; la suno, luno soziiĝas

ne nur sopore aŭ lucide.

 

vi for del kvin maksirnoj de bodhismo.

sub via plumo

kun psik' ŝakjamunia

tondrojn surduloj aŭdas kaj

fulmojn blinduloj vidas kaj

soloj de muto pulsas tra

ŝtono. stoika la volupto

ŝuŝas do sublimiĝe tra la poroj sepaĉielen.

 

novica, sepultinte

min, mi ekserĉas miajn spurojn

sub viaj manoj. kaj amikoj

majstraj majtrejas spite

al propra 1'o jam kutima;

viaj versaĵoj verŝas verdan

olivoleon kaj kapablas

senigi karapacon

de ajnaj akcidentoj,

ozigi karan pacon

el ĉiuj akcidentoj.

 

budhano, ĉu mi? ne.

en la sonoraj soloj

sed mi gustumas zenon jese.

sede fuŝpalpe aŭ maltrafe?

 

sed ho hamleto milobliĝas

ĉe mil legantoj kaj

t. s. eliot dezertumas

tiom da kapoj ja maldikaj...

kompren' postulas koron sed ne buŝon.

lasu min okulferme tuŝi

la elefanton. se mi mortus de

veneno via, mi meritu

la morton! vivon!!

                    el La Kancerkliniko, n-ro 80, 10-1996 

 

ĦĦ

            Reen al Katalogo