(2) La malnova teksilo
Lili iris en sian teksĉambron kaj ekteksis.
La malnova teksilo estis eksmoda kaj permana. Lili ĵetis la navedon tra la varpoj per sia manoj kaj tretis la tretradon per sia piedo. La laboro estis laciga. Lili sentis sin laca, sed ŝi ne povis paŭzi. Se la duonpatrino ne aŭdis la zumadon de la teksilo, ŝi iris en la teksĉambron kaj insultis Lili-n.
Unu tagon la teksilo estis silenta. La duonpatrino tuj iris al la teksĉambro.
Ŝi demamdis: “Kial vi ne teksas?”
“La teksilo estas difektata,” respondis Lili.
La duonpatrino tuj iris al la naibaro kaj revenis kun junulo.
La junulo estis alta. Li estis amiko de Lili kaj laboris en tekstila fabriko.
“Bonan tagon, Lili,” salutis la junulo.
“Bonan tagon, Tangrong,” eĥis Lili.

(3) La junulo
Ekzameninte la tekstilon, Tangrong trovis ke la tretradoj fendiĝis.
“Ni bezonas ŝanĝi la tretradon, ĉar ĝi estas difektita,” diris Tangrong al la duonpatrino, “mi devas iri al urbo kun Lili por aĉeti la novan.”
Ili iris en la urbon por aĉeti tretradon. Sur la strato Lili diris al Tangrong, “Vi ne venas al mi por longe, Tangrong.”
“Mi timas vian patrinon.”
“Venu al mi tagmeze. Ŝi siestas unu horon tiam,” diris Lili. “Kiel fartas viaj gepatroj?”
“Ili fartas bone. Dankon. Mia patro estas tre okupita en la instituto, sed li ankoraŭ lernas Esperanton kune kun mia patrino. Ili lernas diligente por partopreni la Esperantan kongreson alilande.”
“Ĉu vi ankoraŭ lernas Esperanton?” demandis ŝi al li.
“Jes. Ĉu vi volas lerni Esperanton?”
“Jes, mi volas, sed mi ne povas.”
“Kial?”
“Mi ne havas disponeblan tempon.”
Ili iris en butikon kaj aĉetis tretradon.
Post aĉeto ili revenis hejmen.
“Ĉu vi havas tempon viziti mian tekstilan fabrikon?” li demandis.
“Mi ne scias. Mi devas unue peti permeson de mia dounpatrino.”

(4) La tekstila fabriko
Unu tagon, Tangrong kaj Lili vizitis la tekstilan fabrikon, kie lia patrino laboris.
La fabriko estis granda. Ĝi havis cent mil spindelojn kaj kvar mil teksmaŝinojn.
Ili vizitis la kotonan puriglaborejon, kardlaborejon, slipkuniglaborejon, dikafadenolaborejon, ŝpinlaborejon kaj tekslaborejon.
En la kotona puriglaborejo estis multaj grandaj maŝinoj. La aero en la laborejo estis malpura. La subtilaj senutilaj kotoneroj flirtis en la aero. Ili gluiĝis al ŝiaj vizaĝo kaj vestoj.
La ŝpinlaborejo estis sufoke varma. La laboristinoj estis tre malkomfortaj en la laŭta bruo de ŝpinmaŝinoj.
La teksmaŝinoj en la tekslaborejo estis multaj. Ili estis pli modernaj ol la ŝia, sed estigis surdigan bruon.
Post kiam ili vizitis la fabrikon, li demandis, ” Kio estas via impreso pri la fabriko?”
“Ĝi ne plaĉas al mi, aparte ĝia tekslaborejo. Estas tre brue tie.”
“ Panjo diris, ke la teksistoj ofte suferas kormalsanon kaj orelsurdiĝon.”

(5) La planedo
Lili ne ŝatis la tekstilan fabrikon. Ŝi pensis, ke la ŝpinistinoj kaj teksistoj multe suferas. Ŝi maldormis nokte…
Iun tagon Lili elteksis grandan tukon kaj petis, ke Tangrong fiksu du raketojn sub la tukon. Post kiam ili sidis sur la tuko, ĝi tuj leviĝis en la aero.
Ili flugis kaj flugis kaj finfine venis sur alian planedon.
Tie ĉi estis bela urbo kun larĝaj stratoj.
Ili interparolis kun multaj pasantoj sur la strato. Ŝi demandis al unu el ili en ĉina lingvo, “Zhe shi na er (kie estas ĉi tie)?”
Tiu respondis Esperante, “Ĉu vi scipovas paroli Esperanton? Ĉu vi venas el Ĉinio de la Tero?”
“Ho, vi parolas Esperante. Kiel vi scias, ke ni devenas el Ĉinio?” demandis Tangrong en Esperanto.
“Laŭ viaj vestoj. Mi iris en Ĉinion antaŭ longe. ”
“Kiel vi venturis al Ĉinio?”
“Ni flugis per aerŝipo, kiu estas UFO nomata de Teranoj ,” respondis la homo.
“Ĉu mi povus scii vian nomon?” demandis Tangrong.
“Mi nomiĝas Karlo. Kaj vi?”
“Mi nomiĝas Tangrong. Jen mia amikino Lili.”
“Mi tre ĝojas konatiĝi kun vi.”
“Same ni.”

(6) La altgrada stadio de socialismo
“Bonvenon al mia domo,” diris Karlo.
Ili iris en la domon. Tangrong trovis, ke antaŭ la domo ne estas pordego. Li demandis, ” Kial ne estas antaŭdoma pordego? Ĉu ne troviĝas ŝtelisoj sur via planedo?”
“Ne. La socio de ĉiuj landoj sur nia planedo sin trovas en la altgrada stadio de socialismo. Pro tio, pordegoj ne estas necesaj, ĉar ĉi tie nun ne estas ŝtelistoj, rabistoj ,gangsteroj kaj kanajloj, nek koruptiĝo nek trompo. Ĉiuj estas riĉaj, egalaj kaj amikaj. Ĉiu havas domon, okupon, laboron, kaj monon. Kiel statas via lando? ” demandis Karlo.
“En mia lando la socio restas ĉe la elementa stadio de la socialismo, kiu ĵus ĝermis el kapitalismo, tial ekzistas ŝtelisoj, rabistoj, kaj tiel plu. Ne nur pordegoj, sed ankaŭ ŝtelimunaj pordoj estas fiksitaj al domoj,” respondis Tangrong.
“Kiam niaj landoj estis en la elementa stadio de socialismo,” klarigis Karlo, “nia socio estis la sama kiel la via estas. Sed kiam ni iris en la mezgradan stadion, ni jam faris grandan progreson. Nun ni jam troviĝas en la altgradan stadion de socialismo, en kiu ne estas malbonaĵoj. Ha! Jen mia edzino Julio.”
“Bonan tagon!”
“Bonan tagon!” salutis Julio ankaŭ en Esperanto.

(7) Ĉiuj parolos Esperante
En la tagoj, kiam Tangrong kaj Lili vivis sur la planedo, Lili jam povis paroli Esperanton.
Ili sidis kun geedzoj, Karlo kaj Julio, en la ĉambro kaj interparolis esperante.
Julio diris al Lili: “Vi jam povas bone paroli Esperante. Vi rapide progresas. ”
“Dankon por via laŭdo. Kvankam mi lernas diligente: legi, aŭskulti kaj paroli esperanton, mi ankoraŭ ne povas paroli bone. Ĉu multaj en via lando povas paroli Esperanton?”
“Jes. En nia lando ĉiuj parolas esperante kaj en ĉiuj landoj de nia planedo ĉiuj parolas.”
“Kial? Sed en nia lando kaj en nia Tero nur la malmultaj parolas,” demandis Lili.
“Fakte, antaŭ longe sur nia planedo estis kapitalismaj landoj kaj ekzistis lingva hegemoniismo, kaj tiam ne estis lingvo internacia. Kiam niaj landoj iris en la altgradan stadion de la socialismo, ni tre bezonis lingvon internacian. Ni venturis sur la Teron kaj trovis Esperanton, kaj ĉiuj eklernis. Mi pensas, ke nelonge poste sur via globo ĉiuj parolos Esperante.”