misa don’.

Hontis li mensa burĝon’.

Kiu tre

kredis ke

devig’ eduk’

vivas vere?

Ne,

ne,

ne!    

Kara mon’

per admon’

vekos geknabojn el bon’!

Ĉu vi ne

volonte

feliĉas pro

ĉiam obe’?

Ve,

ve,

ve!