Vi, kometo tranĉas tra l’ mallumo

inter steloj jen sur la ĉielo,

kun gracio kaj kolora belo,

jam flugante per vivokonsumo.

Via bril’ volviĝas per kostumo

kun glimanta franĝo de flavhelo,

pentras belan arkon per rivelo

kiu parabolas sub la luno.

Sed ekbrilo via efemeras,

kvankam ore bunta kaj impona.

Via flug’ de supro ja liberas,

ve! malfeliĉe la senfanfarona

tranĉo tra la volbo dum momento