世界语学习  

翻译研究

Pluvo en aŭtuno

Eileen Zhang

Pluvo, kiel arĝentgrizaĝumida kaj gluiĝema araneaĵo, teksas malpezan kaj suplan reton kaj vualas la tutan mondon de l’ aŭtuno. La ĉielo ankaŭ sin montras malhele griza, kiel la tegmento de la antikva domo plene implikita per araneaĵoj. Tiuj grizblankaj nuboj amasigitaj sur la ĉielo ŝajnas blankaj pulvoroj defalintaj de la tegmento.

Sub la tegmento de la antikva domo ĉio dronas en ekstrema sufokiteco. Verdaj granatarboj, morusarboj kaj vinbersarmentoj nur elvokas la pasintan prosperon dum la meza somero, sed nun ili, kiel restaĵo de antikva roma arkitekturo, maltrankvile tremetis en la susuranta pluvado, remaĉante sian gloran pasintecon. La koloro de herboj jam turniĝis en tristan paleflavecon, kaj vidiĝas neniom da freŝaj floroj sur la tero. La delikataj kaj junaj narcisoj plantitaj laŭ la muro de la loĝdomo, kun kapo klinita kaj okuloj plenaj de larmoj, suspiras pri sia malfeliĉa sorto, pro kiu ili renkontis malbonŝancajn tagojn nur post kelkaj serenaj tagoj. Nur osmantoj ĉe la murangulo ekhavas sur siaj branĉoj junajn burĝonojn valorajn kiel oro, kiuj diskrete sin kaŝas sub la oleece verdaj ovalaj folioj kaj prezentas la esperon de komenciĝanta nova vivo.

Pluvo falas kviete, nur kun subtila tiktakado. La oranĝ-ruĝa domo, kiel maljuna bonzo vestita per kolorriĉa kasajo* kun fermitaj okuloj kaj kunmetitaj manplatoj, ricevas la baptadon de la pluvo. Tiuj malsekaj ruĝaj brikoj, kiuj eligas okulpikan porkosangan koloron, formas fortan kontraston kun la oleece verdaj folioj de osmantoj. Grizkolora bufo saltadas sur la malseke putra kaj ŝima koto kaj nur ĝi estas ĝojplena kaj vigla estaĵo sur la fundo de la reto de la prema aŭtuno. La griz-flava mikskolora desegnaĵo sur ĝia dorso respondas al la malproksima sufoka ĉielo kaj formas harmonian nuancon. Ĝi plaŭde saltadas de herbtufo al koto, ŝprucigante malhele verdajn akverojn.

Pluvo, kiel arĝentgriza humida kaj gluiĝema araneaĵo, teksas malpezan kaj suplan reton kaj vualas la tutan mondon de l’ aŭtuno.

 

*kasajo: longa robo portata de bonzo

 

                                                                                                     elĉinigis Vejdo

 

秋雨

张爱玲

雨,像银灰色黏湿的蛛丝,织成一片轻柔的网,网住了整个秋的世界。天也是暗沉沉的,像古老的住宅里缠满着蛛丝网的屋顶。那堆在天上的灰白色的云片,就像屋顶上剥落的白粉。

  在这古旧的屋顶的笼罩下,一切都是异常的沉闷。园子里绿翳翳的石榴、桑树、葡萄藤,都不过代表着过去盛夏的繁荣,现在已成了古罗马建筑的遗迹一样,在萧萧的雨声中瑟缩不宁,回忆着光荣的过去。草色已经转入忧郁的苍黄,地下找不出一点新鲜的花朵;宿舍墙外一带种的娇嫩的洋水仙,垂了头,含着满眼的泪珠,在那里叹息它们的薄命,才过了两天的晴美的好日子又遇到这样霉气薰薰的雨天。只有墙角的桂花,枝头已经缀着几个黄金一样宝贵的嫩蕊,小心地隐藏在绿油油椭圆形的叶瓣下,透露出一点新生命萌芽的希望。

雨静悄悄地下着,只有一点细细的淅沥沥的声音。桔红色的房屋,像披着鲜艳的袈裟的老僧,垂头合目,受着雨底洗礼。那潮湿的红砖,发出有刺激性的猪血的颜色和墙下绿油油的桂叶成为强烈的对照。灰色的癞蛤蟆,在湿烂发霉的泥地里跳跃着;在秋雨的沉闷的网底,只有它是唯一的充满愉快的生气的东西。它背上灰黄斑驳的花纹,跟沉闷的天空遥遥相应,造成和谐的色调。它噗通噗通地跳着,从草窠里,跳到泥里,溅出深绿的水花。

  雨,像银灰色黏濡的蛛丝,织成一片轻柔的网,网住了整个秋的世界。

 

 


                                                                                                                                                                                                                                                   返回目录