世界语学习  

翻译研究

 

  冯骥才

我为什么写作?

 

    其实我能干许多种事,干得都不错。干这些事时我都轻松快活,如果我挑一样干,保管能成行家里手。所以我说,我写作并非自愿,而是出于无奈。我还想说,写作是人生最苦的事之一。 


  在我没动过稿纸和钢笔时,我专业从事绘画。可是不久"文革"覆盖了整个中国;那时全国人在受难,我也受难。时时感到别人的泪别人的血滴在我心上。有时我的心承受不了,就挥笔画画,拿如梦的山如烟的树如歌的溪水抚慰自己。渐渐我觉得自己熟悉的这种画画的方式非常无力和非常有限。现在明白了,当时我所需要的是清醒,并不是迷醉。心里消化不了的东西必须释放出来才得以安宁。有一次我悄悄写一个故事,写一个出身不好的青年在政治高压下被迫与自己的母亲断绝关系,因而酿成悲剧而深深忏悔。这是我一个朋友的亲身经历。我由于去安慰他而直接感受到他的矛盾、悔恨与良心难安之痛。尤其我也是个"狗崽子",处境和他一样,同病相怜,我写他其实也是写自己。这小说的原稿我早已烧掉,因为这种文字会给我带来牢狱之灾乃至家破人亡,但我头一次尝到写作时全部身心颤动抖动冲动时的快感,感受到写作是一种自我震撼,发现到只有写作的方式才最适合自己的内心要求。我想,这大概就是我写作生涯的开始。写作不开端于一部什么处女作,什么成功,甚至什么"一鸣惊人",而开端于自己被幽闭被困扰被抑制的内心的出路。有如钻出笼的鸟儿的无限畅快,有如奔泻的江口的无比酣畅。

 
  这便是我写作的一个缘起。十年里,我的写作完全是在绝密的空间里,一边写,一边把写好的东西埋藏起来;有时不放心自己,还要找出来重新再藏。愈是自己埋藏的地方,愈觉得容易被人发现。我写作是决不想当作家的,因为那时作家们都在过着囚徒的生活;也更不可能有赚一点稿费的念头,如果将这些东西公布出去,就相当于自杀。可是就这样,我却感受到了写作的真谛,和它无比神圣的意义。 


  写作来自于沉重的心,写作是心的出路。 


  现在,有时我也会问自己,什么时候搁笔不再写了? 


  我想,除非我的心平静了。它只要还有一点点不安,就非写不可。 


  我前边说,我什么都能干。其实不对,其实我很笨,因为我找不到其他方式更能倾尽我的心。

 

 

  Feng Jicai

Kial mi verkas?

 

Fakte mi kapablas fari multajn diversspecajn aferojn tre bone. Kiam mi faras tiujn aferojn, mi sentas min ĝoja kaj facilanima. Se mi elektus nur unu aferon por fari, mi certe fariĝus lertulo aŭ spertulo. Pro tio mi volas diri, ke mi verkadas ne laŭ mia propra volo, sed devigite. Mi volas diri plue, ke verkado estas unu el la plej suferplenaj aferoj dum la homa vivo.

Antaŭ ol tuŝi verkadon per plumo sur papero, mi okupiĝis pri pentrado. Tamen nelonge post tio "Kultura Revolucio"* kovris la tutan Ĉinion. Tiam ĉiuj ĉinoj suferis, inkluzive de mi. Ofte mi sentis, ke alies larmo kaj sango gutas sur mian koron. Kelkfoje kiam mia koro ne plu povis tion elteni, mi manipulis mian penikon pentri por konsoli min per sonĝeska monto, fumeska arbo kaj kanteska rojo. Laŭgrade mi sentis, ke la pentrada maniero, kiun mi konis, fariĝis tre senforta kaj tre limigita. Nun mi ekkomprenas, ke tiam mi bezonis sobrecon, sed ne ebriecon. Tio, kion mi ne povis digesti en la koro, devis esti ellasita, tiel ke mi akiris pacon en la koro. Unufoje mi sekrete verkis rakonton, kiu priskribis junulon kun malbona deveno, profunde pripentantan, ke li estis devigita rompi rilaton kun sia patrino pro forta premo kaj kaŭzis tragedion. Tio estas la persona travivaĵo de mia amiko. Mi konsolis lin kaj rekte sentis la doloron de liaj ambivalenco, pento kaj konsciencriproĉo. Kaj plie ankaŭ mi estis "hundido"**, troviĝante en la sama situacio kiel li, kaj ni kompatis unu la alian, kvazaŭ suferante de la sama malsano. Fakte mi priskribis min mem per lia travivaĵo. La manuskripton de tiu rakonto mi jam forbruligis, ĉar tia priskribado eble alportus al mi katastrofon de enkarceriĝo aŭ ruinigon de la familio. Tamen tio estis la unua fojo por mi verki ion kaj mi ekhavis agrablan tremadon tra la tuta korpo, kaj de impulsado, sentante, ke verkado estas skuiĝo en mi mem, kaj trovante, ke nur la maniero de verkado plej taŭgas al mia postulo el la korfundo. Mi konsideras, ke tio estas la komenco de mia kariero de verkado. La verkado komenciĝis nek de debutverko nek de ia sukceso nek de "famiĝo per la debuta sukceso", sed pro la elirejo de la koro, hermetike fermita, ĝenata kaj subpremata. Mi sentis senliman plezuron, kvazaŭ la birdo elsoviĝinte el la kaĝo, kaj senliman liberecon, kvazaŭ riverfluo galope rapidante ĉe la elfluejo de la rivero.

Tio estas unu el la kaŭzoj de mia verkado. Dum dek jaroj mi verkis en tute konfidenca spaco. Verkante, mi kaŝis tion, kion mi skribis. Kelkfoje mi timis malkaŝiĝon, kaj mi retrovis ĝin kaj denove kaŝis ĝin aliloke. Mi des pli sentis, ke la kaŝejo, kie mi kaŝis miajn verkojn, estis multe pli facile trovebla de aliaj. Mi absolute ne volis fariĝi verkisto per verkado, ĉar tiam la verkistoj vivis la vivon de enkarcerigitoj, por ne paroli pri perlaborado de honorario de verkoj. Se mi publikigus ilin, tio estus nenio alia ol memmortigo. Eĉ pro tio mi sentis la veran esencon de verkado kaj ĝian sanktan signifon.

Verkado venas el la peza koro, kaj ĝi estas la elirejo de la koro.

Nuntempe mi kelkfoje demandas al mi mem, kiam mi formetos la plumon por ĉesigi verkadon.

Ĉe la komenco de tiu ĉi artikolo mi asertas, ke mi kapablas fari ion ajn. Fakte mi malpravas. Efektive mi estas mallerta, ĉar mi ne povas trovi alian manieron por elverŝi mian koron.

*Granda Kultura Revolucio: ĉina politika kampanjo dum 1966-1976, kiu estis utiligita de kontraŭrevoluciaj klikoj en la ĉina kompartio kaj kaŭzis politikan katastrofon al la ĉina popolo.

**Hundido: pejorativa nomo al tiuj gefiloj, kies gepatroj estis miskondamnitaj pro siaj malbonaj devenoj aŭ t.n. miskondutoj.   

                                                                                                                                elĉinigis  Vejdo

 


                                                                                                                                                                                                                                                   返回目录