世界语学习  

翻译研究

 

 张抗抗

       雪一化就有路了

到达那个城市时,已是傍晚时分了,空中已飘起了雪花。我看着地址打听路线,乘坐了几站电车。下车时,完全陌生的街名和异样的口音,令我不知自己置身何处。但我只能继续去寻找那个记录在怨恨的纸条上的地址。
雪下得越来越大,风也越发凛冽,四下皆白,分不清天上地下。我只是混混沌沌,跌跌撞撞地朝前走着……街上几乎已没有行人,那时我才发现,自己迷路了。就在那个时候,我看见了街边一间简陋平房的窗口露出一线灯光。我敲了门。门开了,是一位上了年纪的老妇人,她接过我那张写着地址的纸条,说:“那地方太难找,我领你去吧!”不容我谢绝,她已跨出门槛,踩在了雪地里。
“这大雪天儿出门,定是有要紧事吧?”她回过头大声喊。我含糊应了一声,“你是去看望病人吧?看把你累的,急的!是亲戚?朋友?”她放幔了脚步,一边拍掸着肩上的雪花,一边等着我。
我心里咯噔一下。亲戚?朋友?病人?……我沉默着,无言以对。我怎能对她实言相告,自己其实是去找一个“仇人”兴师问罪的!
似乎就在那一刻,我忽然对自己此行的目的和意义产生一丝怀疑和动摇,我不知道自己来这座城市干什么?甚至也不知道要寻找的那个人究竟是谁。那个人隐没在漫天飘舞的雪花中,随风逐流而去。也许出于无知,也许出于一时利益之需,她才那样做,那也许真的是一个需要救治而不是鞭笞的“病人”呢!
脚底突然在一个雪窝里滑了一下,大娘一把将我拽住。“这该死的雪,真讨厌……”我忍不住嘟哝,“不碍事,不碍事。就快到了。前面那个电线杆子右拐,再往前数三个门就是。”“大娘,请回吧,这回我认得路了……”我说着,声音忽然就喑噎了。
她又重复指点了一遍,便转身往回走。刚走几步,又回过头,大声说:“不碍事,明儿太阳出来,这雪化一化,就有路了!”那个苍老的声音,被纷扬的雪花托起,在空荡荡的小街上蹒跚。
我在雪地上久久伫立着。雪化一化,就有路了。那么,就把冷雪交给阳光去处理。雪不能永远覆盖道路,因为路属于自己的脚。
那个风雪之夜,当我终于站在那费尽周折才到达的门牌下面时,我已经全然没有了那种激愤的心情,我平静地站了一会,轻轻将那张已被雪水淹湿的纸条撕碎,然后慢慢朝火车站方向走去。
 

 

 

 

Zhang Kangkang

La vojo reaperos post degelo de neĝo

 

Kiam mi atingis la urbon, vespero falis kaj neĝflokoj flirtis en la aero. Laŭ la adreso mi demandis pri la vojo kaj veturis trame preter plurajn haltejojn. Elirinte el la tramo, mi tute konfuziĝis, ne sciante, kie mi sin trovas inter tiuj, kiuj parolas strangan dialekton, kaj sur nekonataj stratoj. . Mi nur povis daŭre serĉi la adreson skribitan sur la papereto plena je rankoro.

Neĝo falis pli kaj pli dense kaj vento blovis pli kaj pli intense. Ĉio inter la tero kaj la ĉielo blanke kunfandiĝis sendistinge. Kun konfuza menso mi stumble iradis antaŭen…Sur la stratoj troviĝis preskaŭ neniu homo. Tiam mi ektrovis, ke mi perdis la vojon. Vidinte la lamplumon elĵetitan el la fenestro de la simpla unuetaĝa domo, mi frapis je la pordo. Maljunulino eliris kaj prenis mian papereton. Ŝi diris, “La loko estas tro malfacile trovebla. Mi gvidu vin tien!” Antaŭ ol mi dankis ŝin, ŝi jam eliris kaj paŝis sur la neĝo.

Ŝi turnis sian kapon kaj kriis, “Vi certe havas gravan aferon irante en tia neĝego, ĉu ne?” Mi respondis murmure. “Ĉu vi vizitos pacienton? Ĉu li estas via parenco, aŭ amiko? Kiom laca kaj maltrankvila vi estas! ” Ŝi malrapidiĝis, atendante min kaj frapforigante neĝflokojn de sur la ŝultro.

Mi perdis korbaton. Parenco? amiko? paciento? … mi silentis. Kiel mi povus diri al ŝi, ke mi fakte serĉas “malamikon” por ĵeti riproĉojn sur ŝin!

Ŝajnis al mi, ke dum tiu momento mi ekhavis radion da dubemo kaj ŝanceliĝemo pri mia motivo vojaĝi ĉi tien kaj ĝia signifo. Ŝi kaŝis sin en flirtantaj neĝeroj kaj malaperis kun la vento. Ŝi tiel faris eble pro senscio, aŭ pro momenta profito. Eble ŝi vere estis paciento, kiu bezonis kuraci anstataŭ vipi!

Subite mi eksentis mispaŝon sur la neĝo, kaj La maljunulino tuj kaptis min. Mi murmuris, “Malbenita neĝo, vere abomena…”

 “Ne gravas, ne gravas. Ni baldaŭ atingos la lokon. Ĉe la fronta fosto ni nin turnu dekstren kaj iru antaŭen ĝis la tria pordo. Do, ni jam ĝin atingos.!” Mi diris,” Onjo, bonvolu reiri. mi jam konas la vojon ...” kaj poste mi mutis.

Ŝi refoje klarigis al mi la vojon al la domo, kaj sin turnante, hejmeniris. Post kelkaj paŝoj ŝi refoje turnis la kapon kaj kriis laŭte,” Ne gravas, morgaŭ kiam la suno leviĝos, la neĝo degelos, kaj reaperos la vojo!” La maljuna voĉo levita de la neĝo ŝancelpaŝis sur la malplena strato.

Mi staris longatempe en neĝo. Post kiam la neĝo degelos, reaperos la vojo. Do lasu la malvarman neĝon al la suno. Neĝo ne povas kovri eterne la vojon, kiu apartenas al piedoj.

    En la neĝoŝtorma nokto, kiam mi finfine staris antaŭ la pordo, kiun mi penis por atingi, mi jam tute malhavis la senton de rankoro. Mi silente staris iom da tempo, kaj milde disŝiris la de neĝo malsekigitan papereton. Kaj poste mi malrapide paŝis al la stacidomo.

                                                                                                                                elĉinigis  Jatina

 


                                                                                                                                                                                                                                                   返回目录