Wit van Ganswiik-Vtasblom:

    Instrui Esperanton Pere de Interreto

Tion mi faras jam dum kelkaj jaroj kaj oni petis min rakonti ion pri miaj spertoj en IPR. Eble iu el vi iom miras pri la fakto ke mi je mia aĝo (pli ol 70-jara) havas interretpaĝon kun la ebleco instrui Esperanton per ĝi. Mi klarigos kiel mi jam longe okupas mim pri komputiloj.

Mia edzo estis programisto dum la lastaj dek jaroj de lia laborperiodo kaj nia filo tre interesiĝis pri informatiko. Kiam la ebleco ekestis studi tiun fakon en la teknika universitato, li tuj ŝanĝis sian studdirekton por iĝi informatika inĝeniero. Eble vi povas imagi pri kiu temo mia edzo kaj li diskutis kiam ili estis kune. Kaj mi? Mi tute ne sciis ion pri tiu temo, do estis fakte nur unu ebleco por kundiskuti, nome, mem sekvi kurson. Kaj tion mi faris. En tiu tempo antaŭ multe pli ol 10 jaroj estis la nura ebleco mem fari programojn. Mi uzis por tio tre simplan komputilon kun sonbendo kaj la lingvon Basic.

Poste venis la ebleco lerni la programojn Word Perfect, D-base, Lotus 1- 2-3 k.t.p. Neniam mi sekvis kursojn kun tiom da plezuro! Duope ni sidis antaŭ komputilo, juna virino kaj mi kaj ĉio kio povas iri nebone, okazis ĉe ni. La teksto estis for, la kalkulado ne funkciis. Ni mem kompreneble kulpis pri tio, sed tamen la ĥaoso, kiun ni kaŭzis, estis motivo por ni ege ridi kaj tion ni faris multfoje. Hejme venis intertempe alia komputilo por havi la eblecon ekzerci la lernotajn taskojn.

Kiam mi iĝis 65-jara, mi ricevis de nia filo modemon, aparaton por ligi la komputilon al telefonlinio. Mi diris: “Verŝajne mi estas la sola patrino en Nederlando, kiu ricevas tian donacon je tiu aĝo” kaj mi demandis kion mi faru per ĝi? Ankoraŭ ne ekzistis interreto, almenaŭ ne por privataj personoj. Ja estis “bulletinboards” kaj mi rememoras, ke mi kelkfoje kontaktiĝis per ĝi kun esperantisto en Eindhoven, kiu estis pli sperta ol mi je tiu tereno. Mi tiam ne estis tiom kuraĝa kaj mi timis fari erarojn. Sed la tekniko evoluis kaj venis interreto. Ĝin mi povis uzi helpe de mia modemo.

La filo diris: “Panjo, vi nun mem havu hejmpaĝon” kaj li faris ĝin por mi. Hejmpaĝo kun privataj sciigoj sur interreto? La ideo fakte ne plaĉis al mi. Kion fari? Mi decidis meti la unuan lecionon de skriba E-kurso sur ĝin, pensante ke certe neniu trovos ĝin kaj se jes, verŝajne neniu emus sendi al mi la tradukojn. Sed, mi eraris. Jam post du semajnoj estis iu sinjoro, kiu volis sekvi la kurson.

Do mi estis devigata daŭre meti novan lecionon sur la paĝon, por ke li povu daŭrigi la studadon, ĝis la lasta, la 21-a leciono. Kiam li estis preta, mi sendis al li same kiel poste al aliaj per interreto memfaritan atestilon...

Intertempe ankaŭ aliaj komencis sekvi la kurson, venis petoj ŝanĝi kelkajn erojn por ke ĝi estu pli taŭga por memstudado. Do mi iom renovigis la aspekton kaj enhavon.

La partoprenantoj loĝas dise en Nederlando kaj en Belgio kaj loĝis eĉ kursanino en Usono. Ĉiuj havas principe nur kontakton kun mi kaj ne kun aliaj esperantistoj. Ŝajnis al mi pli bone, ke ili havu la senton aparteni al grupo kaj pro tio mi komencis listgrupon por miaj kursanoj, ekskursanoj kaj kelkaj interesiĝantoj. Tiuj kiuj estas sur la listo povas legi kion mi skribas pri gramatiko, kunvenoj k.t.p. sed ankaŭ ili mem povas sendi mesaĝon aŭ reagon je sciigo de alia partoprenanto. Sur tiu listo nun estas 110 nomoj. La plej multajn mi ne konas persone, kelkajn mi renkontis jam ie en Esperantio.

Pri kelkaj el ili mi volas ion rakonti al vi: Unu el la unuaj kursanoj estis J. Li partoprenis, ĉar li estas kantisto kaj intencis kanti krom en la nederlanda kaj la angla lingvoj en tria lingvo kaj li elektis por tio Esperanton. Jam post 15 lecionoj li provis traduki unu el siaj kantoj en Esperanton. Estas tre ĉarma kanto por la bebo, kiun lia edzino kaj li atendis post kelkaj monatoj. Entute li komponis 4 E-kantojn helpe de mi. Tiam li denove komencis studi kaj ne povis daŭrigi la lernadon de Esperanto.

M.estas juna virino, kiu pristudis rapide la tutan kurson kaj tuj post la fina leciono ŝi praktikis sian konon en Prago, kie ŝi ekhavis kontakton pere de Pasporta Servo. El Prago mi ricevis per retpoŝto, de al mi ne konataj esperantistoj komplimenton pro ŝia kono de Esperanto.

   E. estis 14-jara knabino, kiu nekredeble sed tamen vere, nur unu liberan semajnon uzis por trastudi ĉiujn 21 lecionojn. Per la listo por miaj kursanoj M. kontaktiĝis kun ŝi kaj tio rezultis en vizito de ili kune at la Malferma Tago de UEA en Roterdamo. E. skribis al mi pri tio: Kun M. mi estis en Roterdamo. Estis tre agrable tie. Iom strange aŭdi tiom da Esperanto ĉirkaŭ mi. Estis bone aŭdi la ĝustan prononcadon. Ni renkontis aliajn gejunulojn, anojn de NEJ. Mi nun havas ankoraŭ pli da emo daŭrigi la studadon de Esperanto. Antaŭ nelonge ŝi verkis kelkajn poemojn en Esperanto.

Ankaŭ la tiam 17-jara frato de E. entuziasmiĝis pri la lingvo kaj li petis mian permeson traduki la nederlandan kurson al la angla lingvo. Pro tio nun estas lernejo en Usono, kie instruistino instruas Esperanton al grupo da lernantoj per mia tradukita interretkurso.

   E. kaj ŝian fraton mi renkontis en Roterdamo dum alia Malferma Tago de UEA. Ĉar ili sciis kiam mia trajno alvenos, ili estis je la stacidomo por bonvenigi min, kvankam ni neniam antaŭe persone konatiĝis. Estis tre kortuŝe renkonti ilin tie. Ili nun estas aktivaj membroj de la Junulara Esperanto Klubo en Nederlando.

Kio estas la aĝo de la kursanoj? Ĝi estas tre varia. La plej juna kiu sendis la unuan lecionon kune kun ha patro estis 12-jara. La plej aĝan mi taksas ĉirkaŭ sepdek-jara. Estas viroj kaj vininoj, knaboj kaj knabinoj, studentoj kaj personoj kiuj ne plu studas.

Estas rimarkinde, ke meznombre la kursanoj ne faras multajn erarojn kaj kelkaj tre rapide progresas. K. ensendis la unuan tradukon al mi la 6-an de januaro 2002 kaj li finis la kurson jam la 4-an de februaro, daŭrigis la studadon per la E-lernolibro de Zondervan kaj Manders, kiun li finstudis inkluzive la ekzamentaskojn la 30-an de aprilo. Li iĝis membro de nia E-klubo en Groningen en kies ĉirkaŭaĵo li loĝas. Li jam prelegis kaj entuziasmigis sian fratinon lerni Esperanton.

Je mia peto sur la listo skribi al mi ion pri la motivoj por sekvi E-kurson, venis diversaj reagoj:

M. skribis: Scivolemo. Mi aŭdis pri Esperanto kiam mi estis 10-jara. Tiam jam la ideo allogis mim. Nun mi estas 27-jara kaj legis intervjuon pri Esperanto en loka gazeto kaj pro tio mi entuziasmiĝis denove kaj mi trovis vian kurson en interreto. La studo de Esperanto donis al mi: novajn geamikojn, mian veran amikon, agrablajn vojaĝojn al Italio, Francio, Ĉeĥio, Belgio kaj Germanio. Pli rapidan komprenon de aliaj lingvoj, semajnfinojn kun multe da muziko, dancoj, interesaj prelegoj kaj diskutoj pri diversaj temoj kaj pozitivan senton, ĉar mi scias novan lingvon kaj povas uzi ĝin.

S. skribis: Esperanto estis por mi fakte eraro, ĉar mi supozis, ke estis la hispana. Avantaĝo de Esperanto estas ke oni povas mondskale inter-komunikigi, ekzemple ankaŭ kun rusoj kaj ĉinoj.

M. skribis: Jam de mia juneco la lingvo-diverseco tiklas mian atenton. Esperanto montriĝas esti la plej vastiĝinta artefarita lingvo. Kiam mi trovis vian kurson, mi decidis sekvi ĝin. Eblas trastudi ĝin en tri monatoj, ĉu ne? Li bezonis malpli ol 2 monatojn!

A. skribis: Miaj motivoj estis: hazardo / mia karaktero / idealismo / fantazio/ plezuro kaj praktika avantaĝo, mi nome estas ĵurnalisto.

M. skribis: Iomete hazarde mi komencis, mi havis iom da libera tempo, sed lernante mi iĝis preskaŭ sklavo de ĉi tiu ludado kun lingvo! Esperanto iĝis por mi vere viva, kiam mi partoprenis en studsemajnfino en Bergen ĉe la maro. Tre speciala sperto, kiun mi povas rekomendi al ĉiuj komencantoj!

K. skribis: Onklo mia iam studis Esperanton. Tion mi rememoris, kiam mi vidis Esperanton sur interreto. Dum mi estas lernanta ĝin, mi opinias, ke ĝi similas streĉan libron; ĉiu paĝo provokas turni ĝin.

Aliaj skribis pli mallonge: enuo/ intereso en lingvoj/ mia edzino estas esperantistino/ la ricevo de malnova E-studlibro/ artikolo pri la iama malgranda ŝtato Moresnet, kie Esperanto fakte estis la oficiala lingvo.

Laste ankoraŭ du opiniojn rilate al la E-retkurso: F. skribis: Mi hodiaŭ finis la kurson kaj ĉar mi timas ke sen kontaktoj en Esperantio rapide forflugos mia kono mi tuj aliĝos al la Unuiĝo Esperanto Nederland.

Fine ankoraŭfoje K.: Ju pli longe mi okupas mim pri Esperanto, des pli multe kreskas la admiro pri ĉiaj aspektoj de la lingvo: mi admiras ha elegantan simplecon kaj belecon, same kiel la geniecon de la farinto. Apenaŭ kredebla estas la fakto, ke Esperanto estas artefarita lingvo!

 

Kiel funkcias la kurso?

Vi jam komprenis, ke oni povas trovi ĝin sur interreto. Sub ĉiu leciono estas traduktaskoj: Esperanto al la nederlanda kaj inverse. La tradukitajn frazojn la kursanoj sendas al mi per retpoŝto. Kiel eble plej rapide, kelkfoje jam post dek minutoj, certe ne daŭros pli longe ol tagnokto, mi resendas la korektitajn frazojn. La frazojn sen eraroj mi ne resendas kaj erarojn mi korektas sub la frazo kun aŭ sen komentario. Regule montriĝas ke ekestas ligo inter la kursano kaj mi, kvankam ni neniam vere renkontis unu la alian. Post nelonge mi elprovos alian sistemon, nome per memkorektado. Mi ege esperas ke mia laboro montriĝos fruktodona por la kursanoj kaj por la Esperanto-movado.

　

Superrigardo ekde novembro 1998:

168 personoj sendis la tradukojn de la unua leciono, lastjare pli ol en la komenco! 35 el ili atingis la finon de la kurso, 79 sendis nur la unuan aŭ la unuan plus la duan lecionojn, 54 pli aŭ malpli aktivas ankoraŭ. Inter aprilo 2000 kaj julio 2002 vizitis 7190 personoj mian E-paĝon.