AMUZAJ DIALOGOJ
	Verkis: Albert Lienhardt
	Dialogo 9    Sinjoro Boll(B) parolas tagmeze kun sia edzino(E)
	B: Ĉu la tagmeza manĝo estas pretea, Nina?
	E: Jes, Gustavo, preskaŭ. —Post kvin minutoj ni povas manĝi.
	B: Kion bonan ni manĝos hodiaŭ?
	E: Unue: lento-supon, kun...
	B: Lento-supon??... Jam hieraŭ ni manĝis lento-supon.
	E: Ĝi estas la post-restaĵo. Ĉu, eble, mi forĵetu ĝin?
	B: Kial forĵeti? Donu ĝin al la pudelo!
	E: Vi ja scias, ke la pudelo ne ŝatas supon...
	B: Do, mi manĝu tion, kion la hundo ne volas, ĉu?
	E: Ne diru stultaĵojn! Jen, gustumu! Mi kunkuiris pecon da fumaĵita
	porkaĵo.
	B: Hmmm... Ne malbona. Ĝi eĉ gustas bonege.
	E: Nu, do! Kial ĉiam grumbli, antaŭe?
	B: Kiu grumblas??... Ĉu mi ne plu rajtas diri mian opinion?
	E: Vi ja rajtas. Sed ĉiam afable, mi petas.
	B: Kaj poste, kion vi havos ankoraŭ por manĝi?
	E: Ankoraŭ??... Kiam vi estos manĝinta du telerojn da supo, kaj tiun
	pecon da viando kun pano kaj salato, vi ver-ŝajne ne plu malsatos.
	B: Mhm... Oni ne povas aserti, ke vi dorlotas min per riĉaj manĝaĵoj.
	E: Eble ne riĉaj, sed ĉiam bongustaj, ĉu ne? Kaj kio estas grava: ne multekostaj.
	B: Diru al mi: Kion vi faras kun la salajro, kiun mi alportas, ĉiu-monate?
	E: Estas simple. Mi metas unu kvaronon da ĝi en tir-keston.
	B: Ĉu mi aŭdas bone?
	E: Jes, certe. En tir-keston, kun solida seruro.
	B: Ha! Nun mi komprenas. Tial do ni manĝas tiel mizere, depost kelka tempo.
	E: Ne diru: mizere! Diru: simpla-maniere! —Vi devus gratuli min, ke mi
	estas tiel ŝparema kuirejo-mastrino.
	B: Bone. Mi gratulas vin. Sed vi mem gratulu vin, ke mi ne estas koleremulo.
	E: Nu, jes. Tamen, ne tro laŭdu vin! Ĉu, kiel deserton, vi volas pecon da
	da pruno-torto?
	B: En kiu kuko-vendejo vi aĉetis ĝin?
	E: Mi ne aĉetis. Mi mem faris kaj bakis ĝin, hodiaŭ matene.
	B: Ho! Agrabla surprizo! Laŭdinda rezultato! Tre bon-gusta torto!
	E: Mi estas kontenta, ke vi ne daŭre estas malkontenta.
	B: Mi estas eĉ pli ol kontenta, kara mia. — Sed nun konfesu, kial vi ŝparas
	tiel diligente grandan parton de mia salajro?
	E: Por povi aĉeti novan kuirejo-fornon, kun aŭtomate reguligebla bakujo.
	B: Ĝojiga novaĵo! — Espereble, vi tiam preparos luksan tag-manĝon
	ĉiu-tage, ĉu ne?
	E: Nu, certe ne ĉiu-tage. Sed detempo al tempo.
	B: Kial ne ĉiu-tage?
	E: Ĉar, poste, mi devos denove ŝpari, por povi aĉeti novan, pli grandan,
	kaj tute modernan fridujon. Mi jam elektis belan modelon...

                                      前一课     下一课      返回目录