 |
|
| |
AMUZAJ DIALOGOJ |
| |
Verkis: Albert Lienhardt |
| |
Dialogo 10
Petro(P) Diss havas
rendevuon kun sia fianĉino Suzanna(S) Miller |
| |
P: Ĉu, finfine, vi alvenas, Suzanna? |
| |
S: Ne faru riproĉojn al mi, Petro! Mi devis kuri, eĉ kuregi! |
| |
P: Mi tamen telefonis al vi: Je la oka horo, akurate! |
| |
S: Jes, "sinjoro direktoro"; mi scias. |
| |
P: ... kaj nun estas la oka kaj duono! |
| |
S: Se vi povus imagi, mia kara Petro, kiom da aferoj mi
devis plenumi... |
| |
P: Jes, ja. Mi povas imagi. Multajn aferojn, kiel ĉiam. |
 |
| |
S: Ŝajnas al mi, ke vi volas pri-moki min?! |
| |
P: Pri-moki?... Mi vin?... Neniam mi kuraĝus fari tion! |
| |
S: Vi ne bone ludas la rolon de sanktulo, Petro. |
| |
P: Ne estas mi, kiu ludas; estas Richard Burton. |
| |
S: Kion vi rakontas? Richard Burton? Kie li ludas? |
| |
P: En la kino-teatro "Ekrano". |
|
S: Ĉu vere? Kun kiu partnerino? |
| |
P: Kun Brigitte Bardot. |
| |
S: Ha?! Tio estas interesa! Kiu estas la titolo de la
filmo? |
| |
P: "Sango kaj amo", mi kredas, aŭ "Amo kaj sango". |
| |
S: Ĉu ni iros vidi ĝin? |
| |
P: Nature. Ĝuste pro tio, mi donis al vi rendevuon je la oka horo. |
| |
S: Mi ĝojas... Sed, kial rapidi? La granda filmo
komenciĝos nur post la naŭa (horo). |
| |
P: Efektive. ！Sed ni do volas vidi, se eble, la tutan
programon: la |
| |
aktualaĵojn, la reklamo-filmojn kaj, precipe, la dokumento-filmon pri la |
| |
Olimpikaj Ludoj. |
| |
S: Hm... Vi pravas, Petro... Kiel kutime. ！Ĉu vi
jam havas la biletojn? |
| |
P: Jes, mia komlombeto. Ni sidos sur la balkono, en la
unua vico. |
| |
S: Ĉu mi rapidu aĉeti du pecojn da glacio-ĉokolado, en la apuda vendejo? |
| |
P: Ne necese, anĝelo mia. Dum la paŭzoj, ni povos
elekti diversajn |
| |
dolĉaĵojn, ĉe la vendistino en la
kinejo. |
| |
S: Petro, vi ĵus nomis min "via anĝelo". Ĉu vere
mi estas tia? |
| |
P: Kial vi demandas? Vi ja scias, ke vi estas ne nur
mia anĝelo, sed eĉ |
| |
mia plej granda trezoro!... |
| |
S: Se vi scius, kiom mi estas feliĉa pro tio. |
| |
P: ... kaj baldaŭ vi estos mia kara edzineto, la plej
dolĉa en la mondo! |
| |
S: Vi ravas min, Petro... Tamen, estas io, kion mi ne
komprenas... |
| |
P: Kion vi ne komprenas, mia museto? |
| |
S: Se, vere, via amo estas tiel grandega, kiel, hodiaŭ
vespere, vi ankoraŭ |
| |
ne donis al mi kiseton? |
| |
P: Kial?... Vi demandas kial?... Nu, tute simple, ĉar
vi ne venis akurate! |
| |
S: Aŭskultu, Petro! Kutime, vi estas malpli kritikema,
kaj pli amo-senta. |
| |
P: Ĉu vi trovas? |
| |
S: Tute certe. |
| |
P: Venu nun, mia ruzulino! Kaj ne faru tian mishumuran
vizaĝon! |
| |
S: Unue, mi volas havi kison... |
| |
P: Se vi estas tre ĝentila, vi ricevos ĝin tuj poste ！kaj
eble eĉ du. |