AMUZAJ DIALOGOJ
　                                   Verkis: Albert Lienhardt
　

Dialogo 14  Sinjorino Boll(B) eksplikas al sia edzo(E), ke ŝi deziras aŭtomobili                                       

　 B: Gustavo, mi volus lerni konduki aŭtomobilon.
　 E: Oni ne diras: "konduki aŭtomobilon", Nina;
　     oni diras "stiri aŭtomobilon".
　 B: Kial?... Ĉu la diferenco estas grava?
　 E: Jes. Aŭskultu bone!
　 B: Mi aŭskultas. Klarigu!
　 E: Ni prenu ekzemplon! Dum promeno, mi kondukas infanon, se mi tenas
　     ĝin per la mano. Male, mi stiras aŭtomobilon, se mi direktas ĝin...
　 B: ... per la manoj kaj la piedoj, ĉu ne?
　 E: Nu... Ne estas ĝuste tiel; sed proksimume.
　 B: Vi klarigas ĉion pli bone ol profesoro, Gustavo. ！ Do, por fari plezuron
　     al vi: Mi deziras lerni stiri aŭtomobilon.
　 E: De kie, subite, venis en vian kapon la stranga ideo voli aŭtomobili??
　     Vi ja povas bicikli.
　 B: Jes... Mi povas. ！ Sed vi scias, ke bicikli ne plu estas tre moderne.
　 E: Milionoj da homoj biciklas... Kaj via biciklo nun estas ekipita per mini-
　     motoro, kiu estas ankoraŭ tute nova.
　 B: Jes, jes... Sed ĉiu-foje, kiam mi havas multajn artiklojn sur la pakaĵo-
　    portilo, mi laciĝas rapide. Precipe kiam mi devas pedali, por supren-iri la
　    deklivon en nia strato.
　 E: Hm... Nu, mi ne volas kontraŭ-diri. La deklivo estas iom kruta. Tamen,
　    kiel utilos al vi scipovi stiri, se vi ne havas aŭtomobilon?
　 B: Estas vere. Mi ne havas... Sed vi.
　 E: Mi??... Ĉu, eble, vi imagas, ke mi prunte-donos al vi mian novan
　     FIAT-kabrioleton kun 15-ĉeval-pova injekto-motoro??
　 B: Mi iomete esperis, ke vi faros tion, karulo mia... Vi ja ĉiam estas tiel
　     bon-kora, tiel ĝentila, tiel aminda edzo.
　 E: Pri-pensu dum kelkaj sekundoj, Nina, antaŭ ol paroli! Unue, mi
　    bezonas mian veturilon ĉiu-tage, por miaj profesiaj vojaĝoj. Due, mi ne
　    ŝatus iam ekvidi la belan, aero-dinamikan karoserion fuŝita.
　 B: Mi petas vin, Gustavo! Ne parolu tuj pri katastrofoj!... Hodiaŭ, ĉiuj
　    sinjorinoj en la najbaraĵo ofte prunte-petas la aŭtomobilon de la edzo, por fari aĉetojn.
　 E: Efektive. Estas vere. La rezulto, el tio, estas ke s-ro Wilkins, ekzemple,
　    havis riparojn, kiuj kostis pli ol 1,500 frankojn.
　 B: Mi scias tion, mia karulo. Vi jam tri-foje rakontis al mi.
　 E: Nu, do! Se vi scias ĝin, kial vi insistas?... aŭtomobilo estas artiklo tro
　     delikata kaj multe-kosta, por fariĝi ludilo de sinjorinoj.
　 B: Ĉu vi ne trovas, Gustavo, ke tio estas arkaika opinio de regresuloj?...
　     Nov-tempa viro, kiel vi, ne parolu tiel mez-epoke.
　 E: Jes, jes... Mi konas tiun kanzonon. Sed tio ne ŝanĝos mian opinion.
　     Mian aŭtomobilon mi prute-donas al neniu, ene al s-ino Boll, mia edzino.
　 B: Ne fariĝu nervoza pro tio, Gustavo! Eble oni povus trovi alian solvon.
　 E: Alian solvon?... Kian?
　 B: Mi havas ideon. Baldaŭ revenos la dato de mia naskiĝo. Mi pensis, ke, pro tiu festo...
　 E: Ho, ho... Kion vi elpensis pri via naskiĝo-festo!
　 B: Se vi havus la admirindan ideon donaci al mi...
　 E: Donaci kion?... Ĉu, eble, vi volas diri...
　 B: Jes, mia or-trezoro, vi divenis! Se, kiel donacon por mi, vi aĉetus la
　     novan, la malgrandan, la sensacian 2-ĉeval-povan, ！vi scias, kion mi
　     volas diri ！, tiam vi estus la plej dolĉa, la plej adorinda edzo en la tuta mondo!
　 E: Sed nun vi povus bremsi, dum kelkaj minutoj; estas danĝere veturi
　     tiel rapide, kiel vi faras.
　 B: Kion vi volas diri, Gustavo?
　 E: Ne faru, kvazaŭ vi ne komprenus... Kiam oni volas aĉeti, estas necese povi pagi.
　 B: Kompreneble... Ni pagos.
　 E: Kia-maniere? Kie preni la monon, se ne ŝteli??
　 B: Tio ne estas problemo. Ni petos krediton. Post 24 monatoj, mia
　     aŭtomobileto, ！mi ŝatus ĝin ruĝa, Gustavo! ！, estos tute pagita. Kion
　     vi diras pri tio?
　 E: Mi diras, ke, post du jaroj, tiu via aŭtomobileto eble jam de-longe estus
　    amaso da sen-forma ladaĵo.
　 B: Ne daŭre imagu katastrofojn, Gustavo!
　 E: Krome, vi scias, ke mi havas ankoraŭ pezajn ŝuldojn pro la nova
　     instalaĵo, por hejti la domon per mazuto. Tio devos esti pagita, ĝis
　     la lasta centimo, antaŭ ol fari novajn ŝuldojn.
　 B: Vi parolas kiel centimo-fendisto... Ni pagos ĉion, iom post iom. De nun,
　     mi ŝparos ankoraŭ pli skrupule; mi eĉ ŝparegos, kiel sciuro.
　 E: Tio estas laŭdinda ideo, Nina... Mi estas sciema konstati la rezulton de
　     via ŝparado, post kelkaj monatoj. Tiam, ni eventuale reparolos pri la tuta afero.
　 B: Sed, ĉu mi tamen povas, jam nun, sekvi kurson por lerni stiri aŭtomobilon?
　 E: Nu... tion mi ne volas rifuzi al vi. ！Sed, antaŭe, bonvolu havi la
　     afablecon rekudri la du butonojn, kiuj mankas sur mia pantalono jam
　     de unu semajno...

                                     貧匯仁      和匯仁       卦指朕村